Biblioteka Publiczna

Czerwony książę : niezwykłe losy Wilhelma von Habsburga

Tytuł oryginału: "The Red Prince : the secret lives of a Habsburg archduke,".
"Niezwykłe losy Wilhelma von Habsburga "

Autor: Snyder, Timothy

Notka biograficzna

Potomek Habsburgów, od dzieciństwa przygotowywany do objęcia polskiego tronu.Z wyboru Ukrainiec, nazywany przez ukochany lud "Wasylem Wyszywanym". Biseksualny playboy i hulaka, który nie oparł się urokowi nazizmu.Wreszcie aliancki agent, który ostatecznie umiera w stalinowskim więzieniu.Książka o niezwykłych losach Wilhelma von Habsburga (1895-1948) to historia niespełnionego człowieka i polityczny romans balansujący na krawędzi

tragikomedii. Autor znakomicie uchwycił zmierzch epoki wielkich dynastii i odmalował obraz Europy zatracającej się w barbarzyństwie XX wieku.Timothy Snyder - wielokrotnie nagradzany historyk z Uniwersytetu w Yale - nie tylko przypomina światu zapomnianą postać Wilhelma von Habsburga, lecz także poszukuje w jego historii analogii do współczesnych problemów, w tym do roli Unii Europejskiej i wciąż żywego nacjonalizmu.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Snyder, Timothy

Timothy David Snyder ur. 18 sierpnia 1969 – amerykański historyk, profesor Uniwersytetu Yale. Specjalizuje się w zakresie historii nowożytnego nacjonalizmu oraz dziejów Europy Środkowej i Wschodniej. Współpracował z uniwersytetami w Paryżu, Wiedniu, Warszawie, Pradze i Uniwersytetem Harvarda. Włada biegle językiem polskim. Jego żoną jest Marci Shore. Jest autorem pracy The Reconstruction of Nations: Poland, Ukraine, Lithuania, Belarus, 1569–1999 Rekonstrukcja narodów: Polska, Ukraina, Litwa i Białoruś, 1569–1999, w której stara się prześledzić ewolucję świadomości [>>] narodowych terenu I Rzeczypospolitej aż do naszych czasów. Podejmował dyskusję nad wieloznacznością pierwszego wersu Inwokacji „Litwo! Ojczyzno moja!”, możliwych interpretacji jego znaczenia w zamierzeniu Mickiewicza i zmieniającej się przez sto kilkadziesiąt lat od jej napisania percepcji wśród Polaków, Litwinów i Białorusinów. Określa mity narodowe i stosowany do dzisiaj XIX-wieczny, nacjonalistyczny sposób formułowania problemów historycznych jako metahistorię, czyli poglądy „nawet nie błędne” not even wrong. Przykładowo Polacy często określają przedrozbiorową Rzeczpospolitą jako polską, co wskazywałoby, że była czymś podobnym do współczesnej Polski. Rosjanie z kolei uważają stulecia istnienia Rzeczypospolitej za „bezsensownie stracone dla wschodnich Słowian, aż do czasu ich ponownego połączenia z Rosją”. Popularność metahistorycznych mitów sprawia, że zainspirowani nimi oponenci mogą je wywrócić do góry nogami: Litwini mogą zademonstrować, że średniowieczne Wilno było nie polskie a litewskie, Ukraińcy mogą udowodnić, że to oni, a nie Rosja, są spadkobiercami Rusi Kijowskiej. Z pozycji historyka odrzuca polemikę z mitami narodowymi, argumentując, że nonsens postawiony na głowie pozostaje nonsensem, argumentacja nie prowadzi do syntezy, a dialektyka mitu i metahistorii powinna być przedmiotem, a nie metodą badań historycznych.

Źródło: pl.wikipedia

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: