Biblioteka Publiczna

Zbrodnia i kara

Tytuł oryginału : "Prestuplenie i nakazan‎ie, ".

Autor: Dostoevskij, Fedor Mihajlovič

Notka biograficzna

Zbrodnia i kara - opis wydawcy. Słynna powieść Fiodora Dostojewskiego, opowiadająca o losach byłego studenta Rodiona Raskolnikowa, który postanawia zamordować i obrabować bogatą lichwiarkę. Pomysł na tę powieść narodził się w czasie, kiedy sam autor przebywał na katordze. Zainteresował się wtedy psychologią współwięźniów, wśród których byli i tacy, którzy zostali

skazani za morderstwo. Bohater powieści, 23-letni były student prawa jest półsierotą, ma jednak kochającą rodzinę. Jego matka i siostra darzą go głęboką miłością i wspierają finansowo. Jednak bohater, zbuntowany przeciw porządkowi świata, decyduje się popełnić morderstwo. Jest przekonany, że jako jednostka wybitna ma prawo zabijać, gdyż geniusz usprawiedliwia wszystkie zbrodnie na "zwykłych" ludziach. Morderstwo ma stać się rodzajem sprawdzianu jego odwagi. Choć jednocześnie bezpośrednią pobudką tego czynu jest zła sytuacja finansowa Raskolnikowa...

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Dostoevskij, Fedor Mihajlovič

Urodzony: 30 października 1821 Zmarły: 28 stycznia 1881 Rosyjski powieściopisarz. Studiował w Petersburgu inżynierię. Początkowo zarabiał jako tłumacz. Już pierwsza powieść „Biedni ludzie” 1845, wydanie polskie 1929 przyniosła mu wielki sukces. W kolejnych stał się mistrzem analizy psychologicznej. Tworzył prozę na pograniczu realności i wyobraźni. Był zafascynowany irracjonalnymi pierwiastkami natury ludzkiej oraz walką dobra ze złem czającym się wszędzie. Tu: „Sobowtór” 1846, wydanie polskie 1962, „Białe noce” 1848, wydanie polskie 1902. Na dalszą [>>] twórczość wywarło silny wpływ aresztowanie go za działalność polityczną, wyrok śmierci 1849 zamieniony na katorgę i służbę wojskową, które to przeżycia znalazły oddźwięk m.in. we „Wspomnieniach z domu umarłych” 1860-1862, wydanie polskie 1897. Atakował ówczesny indywidualizm filozoficzny, dopatrując się w nim destrukcyjnego wpływu na człowieka i jego moralność, m.in. w „Notatkach z podziemia” 1864, wydanie polskie 1929 oraz w „Zbrodni i karze” 1866, wydanie polskie 1887-1888. Mimo sukcesu jednej z najwybitniejszych swoich powieści - „Zbrodni i kary” – popadł w długi i uciekł przed wierzycielami za granicę 1867-1871, gdzie wydał „Idiotę” 1868, wydanie polskie 1909 oraz „Biesy” 1872, wydanie polskie 1908. Ta druga powieść przyniosła mu europejski rozgłos. W „Braciach Karamazow” 1879-1880, wydanie polskie 1913 potępił zarówno kapitalistyczną cywilizację, jak ruchy socjalistyczne i rewolucyjne, zarzucając im zagubienie wartości chrześcijańskich i opowiadając się stanowczo przeciwko ateizmowi. Był pisarzem pełnym moralnej pasji, nowatorem artystycznym wahającym się między skrajnym sceptycyzmem i nadzieją. Jest jednym z największych pisarzy czasów nowożytnych, wywarł duży wpływ na literaturę światową. W polskich przekładach także: „Dzieła” 1928-1929, „Z pism” tom 1-11, 1955-1964.

Źródło: lubimy czytać

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: