Biblioteka Publiczna

Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Liwiusza

Tyt. oryg.: "Discorsi sopra la prima Deca di Tito Livio ".

Autor: Machiavelli, Niccolo

Notka biograficzna

Prezentowana książka jest komentarzem do wielkiego dzieła rzymskiego historyka, Tytusa Liwiusza, Dzieje Rzymu od założenia miasta. Składa się z trzech ksiąg. W Księdze I Machiavelli prowadzi rozważania dotyczące wewnętrznej struktury republiki. Księga II dotyka kwestii działań zbrojnych. Księga III zaś porusza problem władzy indywidualnej, przywództwa. Te trzy księgi są swoistym przewodnikiem dla

wszystkich próbujących ustanowić ustrój republikański lub też państwo o takim ustroju zreformować. Machiavelli w "Rozważaniach..." rehabilituje starożytne cnoty, starożytny Rzym, dawne religie. Wskazuje na Plutarcha i Liwiusza jako swoich nauczycieli, z którymi zastanawia się nad przyczynami upadku państw i nad potęgą republiki. Bezwzględnie wybiera republiki ponad monarchie, a jego rozważania skupiają się nie tylko na władcach, ale i na ludzie. Bezpieczeństwo i wolność ludu były przedmiotem jego troski. Podobnie, jak w "Księciu", zdawał sobie sprawę, że świat jest zawsze taki sam, że ilość dobra i zła jest stale identyczna, i że każde państwo, jak każda religia, mają swoje okresy wielkości oraz upadku. "Rozważania..." należą do ksiąg trudnych i nieśmiertelnych. Powinni ją czytać wszyscy, a przede wszystkim, na co wskazuje dedykacja, ci, którzy zasługują na to, by być książętami.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Machiavelli, Niccolo

Niccolò di Bernardo dei Machiavelli – florencki prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata. Urodzony we Florencji, po zakończeniu edukacji w 1494 roku rozpoczął karierę polityczną w II kancelarii Republiki Florenckiej, w której zajmował się sprawami wojny i administracji. Wkrótce stanął na czele kancelarii i będąc bliskim współpracownikiem Piera Soderiniego miał duży wpływ na politykę miasta. Odbył liczne misje dyplomatyczne, m.in. na dwory Ludwika XII, Maksymiliana I i Juliusza II. Poznał też Cezara Borgię, syna papieża Aleksandra VI. W 1512, [>>] po upadku republiki i odzyskaniu władzy przez ród Medyceuszy, popadł w niełaskę. Został oskarżony o spisek, uwięziony i torturowany. Po wyjściu z więzienia musiał wyjechać z miasta. Osiedlił się w posiadłości wiejskiej w San Casciano i skoncentrował się na pisaniu traktatów politycznych, które w większości wydano pośmiertnie. W 1520 powrócił częściowo do łask dworu, dostając od uniwersytetu florenckiego. Zmarł we Florencji w 1527. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli renesansowej myśli politycznej. Napisał traktat o sprawowaniu władzy pt. "Książę", w którym opisywał funkcjonowanie zarówno republik, jak i królestw; sprawił on, że od jego nazwiska powstał termin makiawelizm.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: