[...] Na tom "Psychologia kobiety" składają się artykuły i wykłady Horney z lat 1922-1936. Można je traktować jako wyraz jej ówczesnych poglądów na temat psychoanalizy i ludzkiego seksualizmu, przemyśleń, które niejako zapowiadają dalszą ewolucję jej poglądów i drugą, dojrzałą teoretycznie, fazę twórczości. Horney kwestionuje tu twierdzenia Freuda odnośnie do rozwoju psychoseksualnego,
zwłaszcza kobiet. Porusza takie zagadnienia, jak oziębłość, konflikty macierzyńskie, związki monogamiczne, podejrzliwość jednej płci wobec drugiej, masochizm kobiecy i neurotyczna potrzeba miłości. [...] [z okładki]
Zobacz pełny opis
Informacje o pozycji
Odpowiedzialność:
Karen Horney ; przełożył Jacek Majewski ; słowo wstępne Mirosław Chałubiński.
Karen Horney 1885-1952. Karen Danielson przyszła na świat 16 września 1885 roku w Blankensee w północnych Niemczech. Ojciec był kapitanem statków dalekomorskich, matka zajmowała się domem. Karen zachowała w pamięci surowego i autorytarnego ojca, który w jej odczuciu nie darzył ją wystarczającym zainteresowaniem. Była silnie związana z matką. W 1904 roku rodzice rozstali się. W 1906 roku rozpoczęła studia medyczne we Freiburgu. Uniwarsytet Freiburski był w owym czasie pierwszym dopuszczającym kobiety do studiów medycznych. W trakcie studiów Karen dwukrotnie zmieniała uczelnię [>>] – studiowała w Getyndze i w Berlinie. Podczas studiów poznała studenta prawa, Oskara Horneya. Pobrali się w 1909 roku. Rok później przyszła na świat pierwsza z trzech córek. W czasie studiów zainteresowała się bardzo modną podówczas psychoanalizą.
W 1911 roku, po śmierci marki, rozpoczęła analizę własną. W 1920 roku rozpoczęła pracę w Instytucie Psychoanalizy w Berlinie, gdzie prowadziła wykłady. Jako nauczycielka psychoanalizy była również związana z nowojorską The New School. Pierwsza połowa lat dwudziestych była trudnym okresem dla Karen Horney. Śmierć ukochanego brata oraz narastający konflikt w małżeństwie wywołał depresję i myśli samobójcze. W 1926 roku małżeństwo z Oskarem rozpadło się a w 1930 Karen wraz z trzema córkami wyemigrowały do Stanów Zjednoczonych. Osiadły w Nowym Jorku. Współpracowała z chicagowskim Instytutem Psychoanalitycznym, prowadziła praktykę i opracowywała własne koncepcje dotyczące zaburzeń naurotycznych. W 1937 roku wydała swoją najważniejszą książkę, „Neurotyczna osobowość naszych czasów”. W 1941 roku została dziekanem Amerykańskiego Instytutu Psychoanalitycznego. Założyła też Towarzystwo Rozwoju Psychoanalizy. Uświadomiwszy sobie pogłębiające się różnice między jej własnym podejściem a klasyczną psychoanalizą zrezygnowała z funkcji w Instytucie Psychoanalizy. Związała się z Medical College w Nowym Jorku. Prowadziła też praktykę psychiatryczną. Zmarła 4 grudnia 1952 roku. Podstawowe założenia:
Choć pierwsze lata aktywności terapeutycznej Horney wiązały się ściśle z psychoanalizą, to szybko stało się jasne, że nie wszystkie poglądy lansowane przez Freud i jego zwolenników były przez nią podzielane. Wydaje się, że jedną z kluczowych różnicy jest głębokie przekonanie Horney o dużym wpływie czynników kulturowych na powstawanie nerwic. Horney zwróciła uwagę na to, że w teoriach Freuda brakuje uwzględnienia czynnika kulturowego – szczególnie w przypadku sposobu kształtowania się wzorców kobiecości i męskości. Wzorce te w sposób niewątpliwy nie należą do katalogu zachowań wrodzonych a także są kulturowo i czasowo zmienne. Zwrócenie uwagi na kulturowe i społeczne uwarunkowania zaburzeń miały jedno ze źródeł we współpracy z Erichem Frommem. Drugim ze źródeł było kliniczne doświadczenie Horney – najpierw z pacjentami europejskimi a potem amerykańskimi. Różnice w strukturach osobowości, jakie obserwowała, rzuciły nowe światło na rolę czynnika kulturowego.
Horney zakwestionowała również powszechność „zazdrości o członek” – jej zdaniem może ona występować sporadycznie u kobiet neurotycznych. Zwróciła również uwagę, że freudowska koncepcja powstała w oparciu o doświadczenie kliniczne – a zatem takie, w którym uwzględniany jest materiał pochodzących od osób zaburzonych. Podkreślała, że w istocie o kobietach zdrowych nic Freud nie wiedział. „Zazdrości o członek” przeciwstawiła „zazdrość o macicę” rozumianą jako zazdrość o możliwość wydania na świat potomstwa. Zdaniem Horney męskie dążenie do sukcesu i rywalizacji jest dla mężczyzn substytutem zdolności do rodzenia. Psychologia kobiet była też jednym z obszarów badawczych. Zwróciła uwagę na rolę kultury w kształtowaniu w kobietach przekonania o ich zależności od mężczyzn, na to, że kobiety postrzegane są jako czarujące i urocze przedmioty. Wyrażała głębokie przekonanie, że kobiety nie zostały stworzone jako słabe, zależne, uległe i poświęcające się – takimi stworzyła je kultura patriarchalna.
Wiele miejsca poświęciła Horney zagadnieniu lęku. Stwierdziła, że jako bezbronne dzieci odczuwamy tzw lęk podstawowy. Każdy z nas konstruuje swój własny sposób radzenia sobie z owym poczuciem bezbronności i osamotnienia w świecie. To, w jaki sposób to robimy uzależnione jest od wczesnodziecięcych doświadczeń w relacjach z rodzicami, od tego jak je odbieramy i zapamiętujemy. Horney zwróciła uwagę na trzy podstawowe sposoby radzenia sobie z tym lękiem przez pacjentów neurotycznych – nastawienie „ku”, „od” i „przeciwko” ludziom. Każdy z tych sposobów pojawia się również u osób zdrowych jednak u neurotyków wzorce te są sztywne i nie podlegają sytuacyjnym modyfikacjom. Osoby nastawione „ku” radzą sobie z lękiem poprzez zabiegania o akceptację, pochwały, bycie potrzebnym. Potrzeba miłości takich osób znajduje swą manifestację w ustawieniu się w pozycji niższości wobec innych, przedkładaniu potrzeb innych osób ponad własne. Nastawienie „przeciwko” wiąże się z toczeniem nieustannej walki z innymi, którzy niezależnie od okoliczności postrzegani są jako wrogowie. Zaprzecza się istnieniu potrzeby związku i bliskości. Nastawienie „od” cechuje się potrzebą utrzymania dystansu względem siebie i innych. Jest to powiązane z lękiem przed jakimkolwiek emocjonalnym zaangażowaniem. W osobowości neurotycznej schematy te nie dość że są sztywne to często możemy obserwować sprzeczność tendencji i konflikt trzech postaw.
Książka "Przezwyciężyć depresję" jest niezastąpionym źródłem wiedzy dla pacjentów (i ich rodzin) dotkniętych depresją i psychozą maniakalno-depresyjną. Autorzy rozwiewają wiele mitów, które narosły wokół zaburzeń nastroju, nie tylko wyjaśniają symptomy depresyjnych schorzeń, ale również pokazują, jak można żyć z [...]
[...] W dziewięciu błyskotliwych szkicach składających się na "Kryzys psychoanalizy" Erich Fromm przedstawia swe podstawowe sądy o dynamice społecznej widzianej przez pryzmat psychoanalizy. Fromm, czerpiąc z teorii Freuda, jednocześnie wzbogaca ją o własne odkrycia i hipotezy po to, żeby poruszyć problemy, z którymi mierzymy się jako [...]
[...] W swojej najbardziej inspirującej książce od czasu bestselleru "Miłość i wola" Rollo May analizuje jeden z najzdrowszych impulsów człowieka - twórczość. Autor pokazuje, jak może ona uczynić nasze życie bogatszym i efektywniejszym. Jest to niezwykle mądra książka, która pomaga czytelnikowi znaleźć odpowiedzi na wiele [...]
[...] W książce "Nasze wewnętrzne konflikty" Karen Horney prezentuje dynamiczą teorię nerwicy zogniskowaną na problemach konfliktu podstawowego jednostki między jej dążnością ku ludziom, dążnością przeciwko ludziom i odchodzeniu od ludzi. Karen Horney, w przeciwieństwie do Freuda, źródeł nerwicy nie doszukuje się w instynkcie. [...]
[...] Na tom "Psychologia kobiety" składają się artykuły i wykłady Horney z lat 1922-1936. Można je traktować jako wyraz jej ówczesnych poglądów na temat psychoanalizy i ludzkiego seksualizmu, przemyśleń, które niejako zapowiadają dalszą ewolucję jej poglądów i drugą, dojrzałą teoretycznie, fazę twórczości. Horney [...]
