Biblioteka Publiczna

Książę : cel uświęca środki : ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie

Autor: Machiavelli, Niccolo

Notka biograficzna

"Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać". Niccolo Machiavelli napisał słynnego "Księcia" prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich

rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie. "Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie". Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką. Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj - i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie: "Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów". Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu - Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzony domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo. "Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie".

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Machiavelli, Niccolo

Niccolò di Bernardo dei Machiavelli – florencki prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata. Urodzony we Florencji, po zakończeniu edukacji w 1494 roku rozpoczął karierę polityczną w II kancelarii Republiki Florenckiej, w której zajmował się sprawami wojny i administracji. Wkrótce stanął na czele kancelarii i będąc bliskim współpracownikiem Piera Soderiniego miał duży wpływ na politykę miasta. Odbył liczne misje dyplomatyczne, m.in. na dwory Ludwika XII, Maksymiliana I i Juliusza II. Poznał też Cezara Borgię, syna papieża Aleksandra VI. W 1512, [>>] po upadku republiki i odzyskaniu władzy przez ród Medyceuszy, popadł w niełaskę. Został oskarżony o spisek, uwięziony i torturowany. Po wyjściu z więzienia musiał wyjechać z miasta. Osiedlił się w posiadłości wiejskiej w San Casciano i skoncentrował się na pisaniu traktatów politycznych, które w większości wydano pośmiertnie. W 1520 powrócił częściowo do łask dworu, dostając od uniwersytetu florenckiego. Zmarł we Florencji w 1527. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli renesansowej myśli politycznej. Napisał traktat o sprawowaniu władzy pt. "Książę", w którym opisywał funkcjonowanie zarówno republik, jak i królestw; sprawił on, że od jego nazwiska powstał termin makiawelizm.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: