Biblioteka Publiczna

Placówka [E-audiobook]

Autor: Prus, Bolesław.

Notka biograficzna

To historia rodziny Józefa Ślimaka, mającej 10-morgowe gospodarstwo nad rzeką Białką, oddalone od wsi i otoczone polami należącymi do dziedzica. Wiedzie jej się dobrze do czasu, kiedy dziedzic sprzedaje swój majątek Niemcom. Koloniści wkrótce budują swoje folwarki, prowadzą linię kolejową. Proponują Józefowi, by sprzedał im swój majątek, ten jednak odmawia. Kiedy chłop zaczyna z nimi handlować i posyła syna Staśka po nauki na kolonię, ludzie ze wsi, w tym bogaci chłopi, jak Grzyb czy Orzechowski mają mu to za złe.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Prus, Bolesław

Prus Bolesław, właśc. Aleksander Głowacki, ur. 20 VIII 1847, Hrubieszów, zm. 19 V 1912, Warszawa, powieściopisarz, nowelista, dziennikarz i felietonista. 20 VIII 1847 urodził się w Hrubieszowie 1863–64 brał udział w powstaniu styczniowym 1866–68 studiował w Szkole Głównej Warszawskiej 1875–87 pisał Kroniki tygodniowe w „Kurierze Warszawskim” 1875 ożenił się z kuzynką, O. Trembińską 1886 opublikował Placówkę 1890 ukończył powieść Lalka 1894 opublikował powieść Emancypantki 1895 podróż po Niemczech, Francji i Szwajcarii 1897 opublikował powieść historyczną [>>] Faraon 19 V 1912 zmarł w Warszawie. Pochodził ze zubożałej rodziny ziemiańskiej. Po wczesnej stracie rodziców wychowywał się u krewnych. Do szkół uczęszczał w Lublinie i w Siedlcach, skąd przeniósł się do Kielc, gdzie nauczycielem był jego starszy brat Leon, działacz „czerwonych”. Powstaniec, dziennikarz, felietonista Walczył w powstaniu styczniowym 1863–64, ranny znalazł się w szpitalu, a potem w więzieniu. Po odbyciu kary ukończył gimnazjum w Lublinie i 1866 rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Szkoły Głównej Warszawskiej. Po 2 latach przerwał je i próbował podjąć ponownie w Instytucie Rolnictwa i Leśnictwa w Puławach, skąd został wydalony. Przez pewien czas był guwernerem w dworach ziemiańskich, pracował też jako robotnik w Warszawie. Publikował od 1864, ale za właściwy debiut uważał szkice Listy ze starego obozu wydane pod pseudonimem Bolesław Prus, „Opiekun Domowy” 1872. W tym czasie rozpoczął też współpracę z „Niwą”, pismami humorystycznymi „Mucha” i „Kolce” oraz z „Kurierem Warszawskim”, w którym 1875–87 z krótką przerwą ogłaszał stały cykl felietonów Kroniki tygodniowe. Publikował je także m.in. w „Ateneum”, „Nowinach” redaktor naczelny 1882–83, „Kurierze Codziennym”, „Tygodniku Ilustrowanym”, poruszając najbardziej aktualne tematy i tworząc wielowątkową „epopeję” życia Warszawy i kraju. W 1875 ożenił się z kuzynką, O. Trembińską. Początki twórczości Twórczość literacką rozpoczął od drobnych humoresek zebranych w To i owo 1874. Najwcześniejsze nowele i opowiadania zdradzały zależność od wzorów obcych, głównie K. Dickensa np. Sieroca dola 1876. W dojrzalszych utworach Szkatułka babki 1878, Przygoda Stasia 1879, Anielka, Powracająca fala, Antek — wszystkie trzy 1880, Grzechy dzieciństwa 1883, Omyłka 1884 bohaterami, ukazywanymi z głębokim znawstwem psychologicznym, byli najczęściej ludzie skromni i ubodzy, dzieci, sympatyczni dziwacy; humor tych utworów pozwala na najtrudniejsze sytuacje życiowe patrzeć z perspektywy nadającej im formę złagodzoną. Po 1880 Prus pracował nad zagadnieniami teorii twórczości literackiej. Zadeklarował się jako zwolennik realizmu, swoje poglądy formułował m.in. w szkicach krytycznoliterackich „Ogniem i mieczem”, powieść z dawnych lat Henryka Sienkiewicza, „Kraj” 1884. W tym czasie zbliżył się do grupy pisarzy i krytyków skupionych wokół tygodnika „Wędrowiec”. Z inspiracji tego kręgu powstała pierwsza polska powieść Placówka 1886, w której są widoczne wpływy naturalizmu, z całkowicie odmiennym od dotychczasowych ujęciem postaci chłopa. Lalka Za największe arcydzieło powieściowe została uznana Lalka 1890, film w reżyserii W. Hasa 1968, serial telewizyjny R. Bera 1978, w której autor — ukazując dzieje miłości kupca, Stanisława Wokulskiego, do arystokratki, Izabeli �?ęckiej — zastosował nowatorskie sposoby narracji opowiadanie w 3. osobie oraz pamiętnik starego subiekta, Ignacego Rzeckiego, przywołującego przeszłość, przez co świat przedstawiony zyskuje perspektywę historyczną, a współczesność staje się konsekwencją procesu dziejowego, kształtującego losy ludzi i przemiany społeczne. Ponadto w Lalce Prus stworzył panoramę życia współczesnej Warszawy, bogatą w realia miasta. Emancypantki i Faraon W powieści Emancypantki 1894 podjął tzw. kwestię kobiecą oraz dokonał rozrachunku z prądami 2. połowy XIX w. materializm, pozytywizm, dekadentyzm. Do rzędu arcydzieł powieściowych został zaliczony Faraon 1897, ekranizacja J. Kawalerowicza 1966, ukazujący na przykładzie walki młodego faraona z żądnymi władzy egipskimi kapłanami mechanizmy funkcjonowania państwa. Pozostałe utwory Pod koniec życia Prus napisał jeszcze 2 powieści, nie dorównujące jednak jego wcześniejszym osiągnięciem: Dzieci 1909, osnuta wokół wypadków 1905–07, oraz nie dokończone Przemiany „Tygodnik Ilustrowany” 1911–12. Ponadto był autorem nowel o charakterze refleksyjno-filozoficznym, w których stosował poetykę snu, legendy, przypowieści np. Pleśń świata 1884, Cienie 1885, Z legend dawnego Egiptu 1888. Przez całe życie miał ambicje naukowe, uważając tę dziedzinę za swoje główne powołanie. Zarys własnego systemu filozoficzno-etycznego przedstawił w syntezie Najogólniejsze ideały życiowe 1901. Zmarł 19 V 1912 w Warszawie. Uznanie współczesnych i potomnych Większą część życia spędził w Warszawie, dwukrotnie tylko wyjeżdżał za granicę 1881 do Wiednia oraz 1895 do Niemiec, Szwajcarii i Francji, najczęstszym celem jego krajowych podróży był Nałęczów, dokąd od 1882 niemal co roku udawał się na letni wypoczynek. Jako uznany pisarz i dziennikarz Bolesław Prus uczestniczył w wielu inicjatywach społecznych np. 1881 powstanie kas rzemieślniczych, 1897 — Towarzystwa Higienicznego, brał udział w działalności różnych stowarzyszeń i instytucji Towarzystwo Kolonii Letnich, Kasa im. Józefa Mianowskiego. Chociaż niechętnie podejmował się pełnienia funkcji publicznych, był prezesem Stowarzyszenia Kursów dla Analfabetów Dorosłych 1906, prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich 1910–11. Jego imieniem nazywano stowarzyszenia i instytucje użyteczności publicznej np. 1903 Fundusz im. Bolesława Prusa przy Warszawskiej Kasie Literackiej, 1908 Towarzystwo „Higiena Praktyczna im. Bolesława Prusa”. Pomniki Bolesława Prusa znajdują się w Warszawie, Hrubieszowie i Nałęczowie, tam też działa muzeum biograficzne pisarza.

Źródło: encyklopedia.pwn.pl

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: