Biblioteka Publiczna

Idiota [E-book]

Autor: Dostoevskij, Fedor Mihajlovič

Notka biograficzna

XIX wiek. Książę Lew Myszkin przybywa do Rosji. Nie ma pieniędzy, ale ma wkrótce objąć spory majątek. Myszkin wyróżnia się niezwykłą pokorą, dobrocią oraz ufnością, dzięki czemu szybko zyskuje tytułowy przydomek. Na petersburskich salonach krążą opowieści o jego naiwności, która wszystkich szalenie bawi.Myszkin jest niczym zagubiona postać z innego świata - pragnie

naśladować Jezusa, chce być piękny i dobry. Tymczasem spotyka się ze złością, pogardą, obłudą i zakłamaniem. A na dodatek jest rozdarty między dwiema kobietami - piękną, uwikłaną w skomplikowane relacje Nastazją Filipowną a młodą i zakochaną w nim Agłają Iwanowną...

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Dostoevskij, Fedor Mihajlovič

Urodzony: 30 października 1821 Zmarły: 28 stycznia 1881 Rosyjski powieściopisarz. Studiował w Petersburgu inżynierię. Początkowo zarabiał jako tłumacz. Już pierwsza powieść „Biedni ludzie” 1845, wydanie polskie 1929 przyniosła mu wielki sukces. W kolejnych stał się mistrzem analizy psychologicznej. Tworzył prozę na pograniczu realności i wyobraźni. Był zafascynowany irracjonalnymi pierwiastkami natury ludzkiej oraz walką dobra ze złem czającym się wszędzie. Tu: „Sobowtór” 1846, wydanie polskie 1962, „Białe noce” 1848, wydanie polskie 1902. Na dalszą [>>] twórczość wywarło silny wpływ aresztowanie go za działalność polityczną, wyrok śmierci 1849 zamieniony na katorgę i służbę wojskową, które to przeżycia znalazły oddźwięk m.in. we „Wspomnieniach z domu umarłych” 1860-1862, wydanie polskie 1897. Atakował ówczesny indywidualizm filozoficzny, dopatrując się w nim destrukcyjnego wpływu na człowieka i jego moralność, m.in. w „Notatkach z podziemia” 1864, wydanie polskie 1929 oraz w „Zbrodni i karze” 1866, wydanie polskie 1887-1888. Mimo sukcesu jednej z najwybitniejszych swoich powieści - „Zbrodni i kary” – popadł w długi i uciekł przed wierzycielami za granicę 1867-1871, gdzie wydał „Idiotę” 1868, wydanie polskie 1909 oraz „Biesy” 1872, wydanie polskie 1908. Ta druga powieść przyniosła mu europejski rozgłos. W „Braciach Karamazow” 1879-1880, wydanie polskie 1913 potępił zarówno kapitalistyczną cywilizację, jak ruchy socjalistyczne i rewolucyjne, zarzucając im zagubienie wartości chrześcijańskich i opowiadając się stanowczo przeciwko ateizmowi. Był pisarzem pełnym moralnej pasji, nowatorem artystycznym wahającym się między skrajnym sceptycyzmem i nadzieją. Jest jednym z największych pisarzy czasów nowożytnych, wywarł duży wpływ na literaturę światową. W polskich przekładach także: „Dzieła” 1928-1929, „Z pism” tom 1-11, 1955-1964.

Źródło: lubimy czytać

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: