Andrzej Szczepkowski, Anna Skaros, Lech Ordon, Ilona Kuśmierska, Jan Matyjaszkiewicz, Jerzy Turek, Elżbieta Kępińska, Zofia Rysiówna, Danuta Przesmycka, Janusz Zakrzeński.
Antoni Marianowicz, właściwie Kazimierz Jerzy Berman ur. 23 grudnia 1923[1] albo 4 stycznia 1924 w Warszawie, zm. 3 czerwca 2003 tamże – polski poeta, prozaik, dramaturg, tłumacz i satyryk. Tworzył głównie formy satyryczne: wiersze, utwory estradowe, opowiadania; wydał kilkanaście zbiorów ze swoją twórczością. Napisał, przetłumaczył lub zaadaptował na scenę 45 utworów, wśród których można znaleźć można takie tytuły jak: Arszenik i stare koronki, Madame Sans-Gene, My Fair Lady, Hello Dolly!, Zorba. Przełożył na język polski humoreski i opowiadania Marka Twaina, [>>] purnonsensowe wiersze Edwarda Leara i Lewisa Carrolla, a także Alicję w Krainie Czarów – w jego twórczości, zarówno translatorskiej, jak i własnej, sporą część stanowiły utwory dla dzieci. Antoni Marianowicz jest także autorem wspomnień: Pchli targ WRiTV, Warszawa 1991, Życie surowo wzbronione Czytelnik, Warszawa 1995, Polska, Żydzi i cykliści. Dziennik roku przestępnego 1996 Iskry, Warszawa 1999, Wyciąg na szklaną górę. Dziennik roku przestępnego 2000 Sens, Poznań 2002.