Przespaliśmy demokrację. Wracamy do totalitaryzmu.
Mało kto docenił PiS i Jarosława Kaczyńskiego jako geniusza destrukcji. Znakomicie potrafi burzyć. Chwała mu, że przyczynił się do demontażu PRL, ale tylko za to. Teraz chce, byśmy zapomnieli, że każda władza się demoralizuje, każda ostatecznie przegrywa. Tym szybciej, im szybciej przestają w niej działać niezależne
sądy, media, organizacje obywatelskie. I nie sądzę, bym akurat tutaj demonizował politykę PiS. Wręcz przeciwnie - obawiam się, że nie dostrzegam całej jej przewrotności.
Walczył z komunistami o demokrację przy Okrągłym Stole.Dziś o jej ocalenie w Polsce walczy z Jarosławem Kaczyńskim. Tworzył polskie prawo karne.Dziś uważa walkę z bezprawiem za swój obowiązek.
O tym, jak nie został prezydentem, o tym, że walka o zagrożoną demokrację daje mu większego kopa niż rozrusznik, trochę o sobie i wiele o Polsce opowiada w szczerej rozmowie z Markiem Bartosikiem Andrzej Zoll, prawnik, profesor UJ, prezes Trybunału Konstytucyjnego, rzecznik praw obywatelskich, Kawaler Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Polska stoi na dziejowym zakręcie. Książka jest otwartym pytaniem, czy to aby nie dziejowa przepaść.
Rzecznik praw obywatelskich w latach 2000–2006, w latach 1991–1993 przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej, sędzia i w latach 1993–1997 prezes Trybunału Konstytucyjnego. Uczestniczył w pracach Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności. W 1989 brał udział w rozmowach Okrągłego Stołu jako ekspert prawny „Solidarności”.
Urodził się 27 maja 1942 r. w Sieniawie. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Stopień naukowy doktora nauk prawnych uzyskał w 1968 r., doktora habilitowanego w 1973 r., w 1988 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, [>>] a w roku 1991 profesora zwyczajnego. Specjalizuje się w prawie karnym.
Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego pracownik naukowy od 1964 r.. Był prodziekanem Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz kierownikiem Katedry Prawa Karnego Materialnego UJ.
Jest czynnym członkiem Wydziału Historyczno - Filozoficznego Polskiej Akademii Umiejętności. W ramach Komisji Prawniczej tego wydziału utworzono "Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych", które ukazuje się od 1997 r. pod redakcją Andrzeja Zolla. Jest również członkiem Komitetu Etyki w Nauce Polskiej Akademii Nauk, Polskiego PEN-Clubu oraz Akademii Nauki i Sztuki w Salzburgu.
W roku 1989 był uczestnikiem rozmów przy Okrągłym Stole "podstoliczek prawniczy". Przewodniczącym Państwowej Komisji Wyborczej 1990-1993. W latach 1989-1993 sędzia Trybunału Konstytucyjnego, a od roku 1993 Prezes Trybunału Konstytucyjnego, sprawował tę funkcję do roku 1997. Od 1998 r. do połowy 2000 r. był przewodniczącym Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów. W latach 1989-2000 był wiceprzewodniczącym Komisji ds. Reformy Prawa Karnego.
W czerwcu 2000 roku został wybrany przez Sejm RP i zatwierdzony przez Senat RP na stanowisko Rzecznika Praw Obywatelskich. W maju 2002 r. został wybrany na wiceprezydenta Europejskiego Instytutu Ombudsmana.
Profesor Andrzej Zoll wygłaszał wielokrotnie wykłady na uniwersytetach niemieckich, austriackich i szwajcarskich. Był opiekunem kilkuset prac magisterskich oraz promotorem 19 rozpraw doktorskich. Trzech uczniów Profesora uzyskało stopień doktora habilitowanego. Był recenzentem w kilkunastu przewodach doktorskich i habilitacyjnych, a także w kilku przewodach o nadanie tytułu profesora.
Jako Rzecznik Praw Obywatelskich realizował w swoim biurze szereg programów proobywatelskich jak: Ruch Przeciw Bezradności Społecznej, Edukacja dla Rozwoju, Poradnictwo Prawne i Obywatelskie, Konkurs na Najlepszą Inicjatywę Obywatelską "Pro Publico Bono" oraz Krajowy Program na Rzecz Ofiar Przestępstw.
Ponadto jest Przewodniczącym Kapituły Konkursu Pro Publico Bono. Wchodził także w skład Kapituły III Edycji Konkursu organizowanego przez Fundację Uniwersyteckich Poradni Prawnych pt. "Prawnik Pro Bono".
W roku 1996 otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa Uniwersytetu w Moguncji, a w 2004 roku Uniwersytetu w Wilnie oraz Akademii Medycznej we Wrocławiu w 2005 r. W roku 1997 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Wielkim Krzyżem Zasługi z Gwiazdą Republiki Federalnej Niemiec, Orderem Zasługi z Gwiazdą na Wstędze Republiki Austrii oraz Orderem Wielkiego Księcia Gedymina Republiki Litewskiej. W 2002 r. otrzymał medal św. Brata Alberta przyznawany za niesienie pomocy niepełnosprawnym. W 2003 r. otrzymał nagrodę im. Aleksandra von Humboldta za dorobek w zakresie prawa karnego oraz za udział w demokratycznych przemianach w Polsce po 1989 r.
Jest autorem około 180 prac naukowych z zakresu prawa karnego i konstytucyjnego oraz filozofii prawa publikowanych w czasopismach naukowych polskich i zagranicznych, a ponadto kilkudziesięciu publikacji o charakterze popularno-naukowym w dziedzinie publicystyki społecznej. Do najważniejszych prac należy zaliczyć monografie pt.: Okoliczności wyłączające bezprawność czynu oraz Odpowiedzialność lekarza za niepowodzenie w leczeniu a także studium O normie prawnej z punktu widzenia prawa karnego. Jest współautorem i redaktorem kolejnych wydań Komentarza do Kodeksu Karnego oraz podręcznika Polskie prawo karne. "Die rolle der Verfassungsgerichtsbarkeit in politischen Transformationsprozessen: Gemeinschaftsveranstaltung der Juristischen Studiengesellschaft und des Bundesverfassungsgerichts anlässlich der fünfzigjährigen Gründungsjubiläen am 22. März 2001".
W roku 2005 Metropolita Krakowski, Abp. Dziwisz powierzył Profesorowi funkcję Przewodniczącego Rady Centrum Jana Pawła II "Nie lękajcie się".
