PASJONUJĄCA SAGA RODU ZOLLÓW Andrzej Zoll, profesor UJ, były Rzecznik Praw Obywatelskich, barwnie opowiada historię swojej niezwykłej rodziny. Jego przodkowie przybyli z początkiem XIX w. z Wirtembergii i szybko spolonizowali się. W bogato ilustrowanej pięknymi zdjęciami książce, znajdziemy opis burzliwych dziejów rodu, znakomitych urzędów, jakie pełnili przedstawiciele kolejnych pokoleń i nieocenionego wkładu w rozwój
polskiego prawa. Dużo miejsca zajmują rodzinne anegdoty i barwne portrety członków rodziny. Dowiemy się m.in. dlaczego profesor Andrzej Zoll ma słabość do dobrego wina, jak Lenin pomógł wykupić jego ojca z rąk UB, dlaczego jego pradziadek nosił na szyi długi język. Linia "profesorska" rodziny Zollów od niemal półtora wieku wnosi wkład w rozwój myśli prawniczej. W sposób szczególny związana jest z polską nauką, służbą publiczną i obywatelską. Począwszy od Fryderyka Zolla "starszego", znanego w Europie badacza i znawcy prawa rzymskiego, którego rozprawy do dziś są cytowane w pracach z zakresu prawa rzymskiego poprzez Fryderyk Zolla "młodszego" dziadka Andrzeja Zolla, rektora UJ od 1912 roku, współtwórcy krakowskiej szkoły prawa cywilnego, a kończąc na Fryderyku Zollu "najmłodszym" (syn profesora), który również kontynuuje tradycję rodzinną. W tle historia Polski od początku XIX wieku po czasy współczesne. O autorze
Rzecznik praw obywatelskich w latach 2000–2006, w latach 1991–1993 przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej, sędzia i w latach 1993–1997 prezes Trybunału Konstytucyjnego. Uczestniczył w pracach Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności. W 1989 brał udział w rozmowach Okrągłego Stołu jako ekspert prawny „Solidarności”.
Urodził się 27 maja 1942 r. w Sieniawie. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Stopień naukowy doktora nauk prawnych uzyskał w 1968 r., doktora habilitowanego w 1973 r., w 1988 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, [>>] a w roku 1991 profesora zwyczajnego. Specjalizuje się w prawie karnym.
Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego pracownik naukowy od 1964 r.. Był prodziekanem Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz kierownikiem Katedry Prawa Karnego Materialnego UJ.
Jest czynnym członkiem Wydziału Historyczno - Filozoficznego Polskiej Akademii Umiejętności. W ramach Komisji Prawniczej tego wydziału utworzono "Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych", które ukazuje się od 1997 r. pod redakcją Andrzeja Zolla. Jest również członkiem Komitetu Etyki w Nauce Polskiej Akademii Nauk, Polskiego PEN-Clubu oraz Akademii Nauki i Sztuki w Salzburgu.
W roku 1989 był uczestnikiem rozmów przy Okrągłym Stole "podstoliczek prawniczy". Przewodniczącym Państwowej Komisji Wyborczej 1990-1993. W latach 1989-1993 sędzia Trybunału Konstytucyjnego, a od roku 1993 Prezes Trybunału Konstytucyjnego, sprawował tę funkcję do roku 1997. Od 1998 r. do połowy 2000 r. był przewodniczącym Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów. W latach 1989-2000 był wiceprzewodniczącym Komisji ds. Reformy Prawa Karnego.
W czerwcu 2000 roku został wybrany przez Sejm RP i zatwierdzony przez Senat RP na stanowisko Rzecznika Praw Obywatelskich. W maju 2002 r. został wybrany na wiceprezydenta Europejskiego Instytutu Ombudsmana.
Profesor Andrzej Zoll wygłaszał wielokrotnie wykłady na uniwersytetach niemieckich, austriackich i szwajcarskich. Był opiekunem kilkuset prac magisterskich oraz promotorem 19 rozpraw doktorskich. Trzech uczniów Profesora uzyskało stopień doktora habilitowanego. Był recenzentem w kilkunastu przewodach doktorskich i habilitacyjnych, a także w kilku przewodach o nadanie tytułu profesora.
Jako Rzecznik Praw Obywatelskich realizował w swoim biurze szereg programów proobywatelskich jak: Ruch Przeciw Bezradności Społecznej, Edukacja dla Rozwoju, Poradnictwo Prawne i Obywatelskie, Konkurs na Najlepszą Inicjatywę Obywatelską "Pro Publico Bono" oraz Krajowy Program na Rzecz Ofiar Przestępstw.
Ponadto jest Przewodniczącym Kapituły Konkursu Pro Publico Bono. Wchodził także w skład Kapituły III Edycji Konkursu organizowanego przez Fundację Uniwersyteckich Poradni Prawnych pt. "Prawnik Pro Bono".
W roku 1996 otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa Uniwersytetu w Moguncji, a w 2004 roku Uniwersytetu w Wilnie oraz Akademii Medycznej we Wrocławiu w 2005 r. W roku 1997 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Wielkim Krzyżem Zasługi z Gwiazdą Republiki Federalnej Niemiec, Orderem Zasługi z Gwiazdą na Wstędze Republiki Austrii oraz Orderem Wielkiego Księcia Gedymina Republiki Litewskiej. W 2002 r. otrzymał medal św. Brata Alberta przyznawany za niesienie pomocy niepełnosprawnym. W 2003 r. otrzymał nagrodę im. Aleksandra von Humboldta za dorobek w zakresie prawa karnego oraz za udział w demokratycznych przemianach w Polsce po 1989 r.
Jest autorem około 180 prac naukowych z zakresu prawa karnego i konstytucyjnego oraz filozofii prawa publikowanych w czasopismach naukowych polskich i zagranicznych, a ponadto kilkudziesięciu publikacji o charakterze popularno-naukowym w dziedzinie publicystyki społecznej. Do najważniejszych prac należy zaliczyć monografie pt.: Okoliczności wyłączające bezprawność czynu oraz Odpowiedzialność lekarza za niepowodzenie w leczeniu a także studium O normie prawnej z punktu widzenia prawa karnego. Jest współautorem i redaktorem kolejnych wydań Komentarza do Kodeksu Karnego oraz podręcznika Polskie prawo karne. "Die rolle der Verfassungsgerichtsbarkeit in politischen Transformationsprozessen: Gemeinschaftsveranstaltung der Juristischen Studiengesellschaft und des Bundesverfassungsgerichts anlässlich der fünfzigjährigen Gründungsjubiläen am 22. März 2001".
W roku 2005 Metropolita Krakowski, Abp. Dziwisz powierzył Profesorowi funkcję Przewodniczącego Rady Centrum Jana Pawła II "Nie lękajcie się".
