Biblioteka Publiczna

Siłą rzeczy

Tyt. oryg.: "Force des choses, ".

Autor: Beauvoir, Simone de

Notka biograficzna

Trzeci tom pamiętników Simone de Beauvoir (1908-1986) ukończony przez autorkę w marcu 1963 roku. Tom rozpoczyna się w momencie wyzwolenia Paryża w sierpniu 1944 r. Splatają się w nim dwa nurty wspomnień: dzieje osobistego życia Simone de Beauvoir od pełni rozkwitu sił życiowych do nadchodzącej starości i francuskiej lewicy intelektualnej na tle ówczesnej sytuacji politycznej we Francji i na świecie.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Beauvoir, Simone de

Simone de Beauvoir wym. simɔn: də bov’waʀ, właśc. Simone Lucie Ernestine Marie Bertrde Beauvoir ur. 9 stycznia 1908 w Paryżu, zm. 14 kwietnia 1986 tamże – francuska pisarka, filozofka i feministka. Jedna z pionierek współczesnego feminizmu drugiej fali. Jej książka Druga płeć uznana jest za jedną z klasycznych prac feminizmu. Skandalistka, szokująca opinię publiczną śmiałymi i niezależnymi poglądami oraz stylem życia. Współpracowniczka i partnerka życiowa Jean-Paul Sartre’a. Córka adwokata Georges’a de Beauvoir i Françoise Brasseur, pochodziła ze znanej rodziny [>>] arystokratyczno-mieszczańskiej z Verdun. Uczęszczała do szkół w Paryżu, gdzie ujawnił się jej talent pisarski i wybitna inteligencja. Jednak ojciec zawsze ubolewał, że zamiast wymarzonego syna urodziły mu się dwie córki; ten brak akceptacji ze strony ojca ze względu na jej płeć wywarł ogromny wpływ na Simone – przyszłą feministkę. W wieku 14 lat Simone, mimo iż została wychowana w tradycyjnej pobożności katolickiej, doszła do wniosku, że Bóg nie istnieje; od tej chwili przyjęła światopogląd ateistyczny. Była to także forma sprzeciwu wobec „zakłamanej moralności mieszczańskiej” jej konserwatywnej rodziny. Później rodzice zawsze potępiali ją za „rozwiązły” i „niemoralny” styl życia. Po 1918 rodzina de Beauvoir znacznie zubożała; związek rodziców Simone faktycznie uległ rozpadowi. Simone de Beauvoir wyróżniła się już w liceum. Na Sorbonie uzyskała licencjaty z literatury francuskiej, języka greckiego, łaciny i filozofii. Zdecydowała się poświęcić dalszym studiom w elitarnej École Normale Supérieure ENS. W 1949 jej najważniejsze dzieło, Druga płeć Le Deuxième sexe, odniosło ogromny sukces: w ciągu pierwszego tygodnia sprzedano ponad 20 000 egzemplarzy. Książka zyskała akceptację uczonych, w tym antropologa Claude Lévi-Straussa. Druga płeć stała się jednym z głównych dzieł drugofalowego feminizmu. Na jej podstawie ufundował się nurt feminizmu egzystencjalnego kontynuowany m.in. przez Élisabeth Badinter. Druga płeć jest ważna dla całej filozofii feministycznej. W 1954 otrzymała nagrodę Goncourtów za książkę Mandaryni Les Mandarins, opisującą jej związek z Nelsonem Algrenem. Od 1958 tworzyła kolejne książki na motywach autobiograficznych. W 1964 poznała studentkę filozofii Sylvie Le Bon, którą uznała za „duchową córkę” i adoptowała. Aktywnie uczestniczyła w protestach przeciwko wojnie w Algierii i za legalizacją aborcji. W książce La Cérémonie des adieux, opisała ostatnie chwile Jean-Paula Sartre’a z szokującymi szczegółami; nie wahała się także krytykować go. Zmarła w 1986. Została uroczyście odprowadzona przez tłumy kobiet i pochowana obok Sartre’a na cmentarzu Montparnasse w Paryżu.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Simone_de_Beauvoir

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: