| Odpowiedzialność: | Stanisław Ignacy Witkiewicz ; [posł. napisał Michał Misiorny]. | ||||
| Hasła: | Powieść polska | ||||
| Adres wydawniczy: | Warszawa : Państwowy. Instytut Wydawniczy, 1982. | ||||
| Wydanie: | Wyd. 2. | ||||
| Opis fizyczny: | 427, [3] s.; 21 cm. | Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki | Dodaj recenzje, komentarz | |
Pozycja została zakupiona.
Inne wydania tej pozycji w zbiorach biblioteki:
Notka biograficzna:
Witkiewicz, Stanisław Ignacy
Stanisław Ignacy Witkiewicz herbu Nieczuja, pseudonim „Witkacy” ur. 24 lutego 1885 w Warszawie, zm. 18 września 1939 w Jeziorach – polski pisarz, malarz, filozof, dramaturg i fotografik.Pierwsze lata życia spędził w Warszawie, mieszkając wraz z rodzicami w nieistniejącej dziś kamienicy przy ul. Hożej 11. W roku 1890, z powodu choroby Stanisława Witkiewicza–ojca, rodzina przeniosła się do Zakopanego. Po przeprowadzce w góry, 27 stycznia 1891 roku Stanisław Ignacy został ochrzczony – matką chrzestną była aktorka Helena Modrzejewska, a ojcem chrzestnym Jan Krzeptowski-Sabała, [>>]
Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:
Bazyli
Posty: 11
Wysłany: 2019-08-01 20:45:57
Na razie tylko napiszę krótko: znakomita. Trudna i wymagająca, ale bardzo fascynująca książka. Witkacy mnie urzekł bezwzględnie swoją otwartością, wizjonerstwem, nieustępliwością w szukaniu uniwersalnych, bolesnych, obnażających prawd o człowieku, jego instynktach i społeczeństwie i jego mechanizmach.
Pochłonęła mnie zarówno zabawa językiem i forma groteski, wyolbrzymiająca postrzeganie,jak i ciągłe zderzanie się romantycznych pragnień z naturalistycznymi fascynacjami erotycznymi, brudnymi, wyuzdanymi, perwersyjnymi a jednocześnie pociągającymi. Jest pełen pasji życia, wciąż rozchwiany i rozdarty między szukaniem ideałów, dążeniem do tego, co niedoścignione, a dostrzeganiem drobnych i pięknych rzeczy, które wprawiają w pasję i namiętność.
Czytałam długo, bo w tu trzeba skupienia, czasem zatrzymania, nieustannych konfrontacji z własną świadomością, ze światem, który nas otacza i tym, co dostrzegał w nim Witkacy...