Na stronie tytułowej błędnie podane nazwisko tłumacza. Prawidłowa nazwa Agnieszka Rasińska-Bóbr w erracie. Zawiera niepublikowane teksty Bronisława Geremka oraz wspomnienia o nim. Wybrana polska bibliografia B. Geremka na stronach: 182-184.
Forma gatunek:
Książki. Literatura faktu, eseje, publicystyka.
Dziedzina:
Historia Polityka, politologia, administracja publiczna
Bronisław Geremek ur. 6 marca 1932 w Warszawie, zm. 13 lipca 2008 w Lubieniu – polski historyk i polityk, profesor nauk humanistycznych, minister spraw zagranicznych w latach 1997–2000, przewodniczący Unii Wolności w latach 2000–2001, poseł na Sejm X, I, II i III kadencji, od 2004 do śmierci poseł do Parlamentu Europejskiego VI kadencji. Kawaler Orderu Orła Białego.
Urodził się jako Benjamin Lewertow w żydowskiej rodzinie Borucha i Szarcy Lewertowów.
W 1940 trafił wraz z rodzicami i bratem do getta warszawskiego, które opuścił wraz z bratem w 1942. Jego ojciec zginął w [>>] Auschwitz.
W życiu dorosłym nie uważał się za Żyda. O swoich korzeniach przypominał, gdy stawał wobec zjawiska antysemityzmu.
W 1989 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.
W pracy naukowej zajmował się badaniami nad historią kultury i społeczeństwa wieków średnich.
ako naukowiec w latach 1955–1985 pracował w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. W latach 1960–1965 był wykładowcą na Uniwersytecie Paryskim i kierownikiem tamtejszego Centrum Kultury Polskiej. Uhonorowany został ponad dwudziestoma tytułami doktora honoris causa, m.in. przez Uniwersytet Boloński, Uniwersytet w Utrechcie, Columbia University w Nowym Jorku, Uniwersytet Jagielloński i Europejski Uniwersytet Viadrina we Frankfurcie nad Odrą. W 1992 został mianowany profesorem wizytującym w Collège de France. Był członkiem Academia Europaea, Pen Clubu, Société Européenne de Culture, Collegium Invisibile oraz licznych towarzystw i stowarzyszeń.
W okresie III RP był posłem na Sejm X kadencji.
Należał do założycieli Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna, Unii Demokratycznej i Unii Wolności. Był przewodniczącym klubu parlamentarnego UD i UW w okresie 1990–1997. Od 2000 do 2001 pełnił funkcję przewodniczącego Unii Wolności. Od 2005 do śmierci należał do Partii Demokratycznej – demokraci.pl.
W roku 1997 objął stanowisko ministra spraw zagranicznych.
W wyborach do Parlamentu Europejskiego 13 czerwca 2004 został wybrany europosłem z komitetu Unii Wolności, zdobywając w okręgu warszawskim największą liczbę głosów również wśród Polonii. W Parlamencie Europejskim wchodził w skład frakcji Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy.
Zginął 13 lipca 2008 r. w wypadku drogowym.