Biblioteka Publiczna

Dziura w niebie

Autor: Konwicki, Tadeusz

Notka biograficzna

Powieść Tadeusza Konwickiego "Dziura w niebie" z pozoru wydaje się uroczą książką dla młodzieży o kilkorgu nastolatkach żyjących przed wojną na Wileńszczyźnie. Tak naprawdę jest jednak historią o zawiedzionej wierze w ideały i gorzkim rozczarowaniu obowiązującym z dawien dawna porządkiem.Świat przedstawiony przez pisarza w tym utworze to przede wszystkim kraina wspomnień, które

wdzierają się w teraźniejszość i realne życie. Z jednej strony zanurzamy się w utopijne wizje dziecięcych fantazji, z drugiej - poznajemy pełne grozy i naznaczone wojennymi doznaniami życie nastoletniego chłopaka.Polek, główny bohater powieści, wpada w coraz to inne tarapaty, ale poznaje też wielu fascynujących ludzi. Pod wpływem tych przeżyć powoli dojrzewa do zrozumienia sytuacji, w jakiej się znalazł, i świata, który go otacza. Ciekawy, żądny przygód, niecierpliwie oczekujący na swoją pierwszą miłość, prędzej czy później musi skonfrontować się z rzeczywistością taką, jaka ona jest naprawdę.Na podstawie rękopisu usunięto z wydania błędy z poprzednich edycji, a treść wzbogacono ilustracjami Danuty Konwickiej, żony pisarza, oraz samego autora.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Konwicki, Tadeusz

Tadeusz Konwicki ur. 22 czerwca 1926 w Nowej Wilejce, zm. 7 stycznia 2015 w Warszawie – polski prozaik, scenarzysta i reżyser. Wielokrotnie wyróżniany najwyższymi nagrodami branżowymi i państwowymi. Pozostawił bogatą spuściznę literacką m.in. Sennik współczesny, Kompleks polski, Mała apokalipsa i filmową – był reżyserem m.in. Ostatni dzień lata, Salto, Dolina Issy i Lawa i scenarzystą m.in. Matka Joanna od Aniołów i Faraon. Urodził się 22 czerwca 1926 w Nowej Wilejce, jako syn Michała Konwickiego i Jadwigi z domu Kieżun. W młodości mieszkał w Kolonii Wileńskiej, [>>] a w latach 1938–1939 uczył się w Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie edukacja w gimnazjum została zlikwidowana przez okupację sowiecką, a później hitlerowską. Po wybuchu II wojny światowej dorabiał jako robotnik kolejowy i pomocnik elektryka w szpitalu w Nowej Wilejce. Uczęszczał w międzyczasie na tajne komplety, a w 1944 zdał konspiracyjną maturę. W latach 1944–1945 był żołnierzem podziemia niepodległościowego, jako członek VIII Oszmiańskiej Brygady Armii Krajowej brał udział w akcji „Burza”, później walczył w partyzantce antyradzieckiej w lasach podwileńskich. Życie prywatne i śmierć Danuta Konwicka, żona pisarza Od wiosny 1947, kiedy redakcja „Odrodzenia” przeniosła się do stolicy, mieszkał w Warszawie. W 1949 ożenił się z Danutą 1930–1999, córką Alfreda Lenicy i siostrą Jana Lenicy, artystką plastykiem, ilustratorką książek dla dzieci. Mieli dwie córki: Marię Konwicką i młodszą Annę Wesołowską. Tadeusz Konwicki mieszkał od 1956 aż do śmierci przy ul. Wojciecha Górskiego 1, na tyłach Nowego Światu. Z okien jego mieszkania widać w całości pobliski Pałac Kultury i Nauki. W porze obiadowej pisarza można było spotkać w kawiarni mieszczącej się w podziemiach wydawnictwa „Czytelnik” ul. Wiejska. Do jego bliskich przyjaciół należeli m.in. Wilhelm Mach, Leopold Tyrmand, Stanisław Dygat, Irena Szymańska, Gustaw Holoubek, Andrzej �?apicki, Janusz Morgenstern. Grób Tadeusza Konwickiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie Zmarł 7 stycznia 2015 w Warszawie. Został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie kwatera A3 tuje-3-16[35].

Źródło: pl.wikipedia

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: