Biblioteka Publiczna

Matka królów

Autor: Brandys, Kazimierz

Notka biograficzna

Dwa najgłośniejsze utwory Kazimierza Brandysa, których wersje filmowe weszły do kanonu polskiego kina."Matka Królów" to mikrosaga o warszawskiej rodzinie robotniczej. Autorowi udało się dotrzeć do "jądra ciemności" rodzącego się wówczas nowego systemu społecznego, który - jak w antycznej tragedii - najpierw doprowadza do upadku, a potem unicestwienia własne dzieci. W skondensowanej narracji śledzimy przedwojenne, wojenne oraz

tuż powojenne dzieje Łucji Król oraz jej czterech synów, których los zetknął z prostolinijnym komunistą Wiktorem Lewenem. Opowieść doskonale oddaje aurę polityczną późnych lat 50. XX wieku - czasu zawiedzionych, lecz nie przekreślonych jeszcze nadziei."Jak być kochaną" to poruszająca opowieść o tragicznej miłości z II wojną światową w tle. Gwiazda radiowego słuchowiska, aktorka, protoplastka dzisiejszych celebrytów, w samolocie do Paryża wspomina własne życie - niespełnioną miłość, nienagrodzone poświęcenie w latach wojny, wielką sławę zdobytą przez przypadek - próbuje niejako tym samym dociec odpowiedzi na tytułowe pytanie: jak być kochaną?"Jak być kochaną" w 1962 roku zekranizował Wojciech J. Has (nagroda za scenariusz i główną rolę kobiecą na festiwalu w San Francisco). Zagrali m.in. Zbigniew Cybulski i Barbara Krafftówna, której kreację uznano za jedną z najważniejszych w dziejach polskiego filmu. "Matkę Królów" zekranizował Janusz Zaorski w 1982 roku. Film zdobył aż 15 nagród (m.in. "Srebrnego Niedźwiedzia" w Berlinie). Zagrali m.in. Magda Teresa Wójcik, Zbigniew Zapasiewicz, Bogusław Linda i Adam Ferency.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Brandys, Kazimierz

Kazimierz Brandys ur. 27 października 1916 w �?odzi, zm. 11 marca 2000 w Paryżu – polski prozaik, eseista, autor scenariuszy filmowych. Kazimierz Brandys pochodził z inteligenckiej rodziny pochodzenia żydowskiego zasymilowanej w Polsce[1]. Brandysowie byli właścicielami banku w �?odzi. Kazimierz i o cztery lata starszy brat Marian uczęszczali do Szkoły Zgromadzenia Kupców Miasta �?odzi. Kazimierz ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, jak jego brat, również późniejszy pisarz. Debiutował w 1935 na łamach miesięcznika „Kuźnia Młodych” jako krytyk teatralny. [>>] Był mężem tłumaczki Marii Zenowicz. Podczas okupacji ukrywał się w Warszawie, poza gettem, po aryjskiej stronie. W latach 1945–1950 członek zespołu redakcyjnego tygodnika „Kuźnica”, od 1946 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, od 1956 rzecznik „odnowy” i „oczyszczenia moralnego” partii i władzy; w latach 1956–1960 członek zespołu redakcyjnego tygodnika „Nowa Kultura”. W 1966 wystąpił z partii w proteście przeciwko represjom wobec Leszka Kołakowskiego. W latach 1970–1971 wykładowca literatur słowiańskich na Sorbonie. W 1976 podpisał „Memoriał 101”, protestując przeciwko zmianom w Konstytucji PRL. W latach 1977–1980 był członkiem redakcji drugoobiegowego czasopisma opozycji demokratycznej „Zapis”, w 1978 został członkiem Towarzystwa Kursów Naukowych. Od 1981 mieszkał na stałe poza krajem. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Pochowany na Cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu.

Źródło: wikipedia.org

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: