Wyp. Nr 8 Aleje Niepodległości 19 tel. 22 848 95 87
Dostępna na zamówienie Sygnatura: Magazyn: 82-4 Szkice polskie Numer inw.: 40496 Pozycja niedostępna
Notka biograficzna:
Stachura, Edward
Edward Jerzy Stachura, pseudonim „Sted”ur. 18 sierpnia 1937 w Charvieu, zm. 24 lipca 1979 w Warszawie – polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz, laureat Nagrody Fundacji im. Kościelskich 1972; do 1948 mieszkał we Francji. Urodził się w rodzinie polskich emigrantów w Charvieu jako miejsce urodzenia podawał również Pont-de-Cheruy i Reveil, w departamencie Isère, w regionie Rodan-Alpy wschodnia Francja. Był drugim dzieckiem Stanisława i Jadwigi Stachurów. Na chrzcie otrzymał imiona Jerzy Edward zmiany na Edward Jerzy dokonał dopiero w Polsce. Rodzice Stachury wyjechali do [>>] Francji w poszukiwaniu pracy. Kraj ten bowiem potrzebował siły roboczej po stratach z I wojny światowej. Mieszkali tam 26 lat, w tym 6 pierwszych tułając się po kraju w poszukiwaniu zatrudnienia. Stachura od najmłodszych lat wykazywał talent do rysunku. Matka wspomina, że jeszcze podczas pobytu we Francji, dziewięcioletni Edzio, wraz z kolegą wymalowali ściany niedalekiej kafejki, wprawiając w zachwyt stałych bywalców. Wspomnienia z dzieciństwa zawarte są w opowiadaniu Jak mi było na Mazurach 1962. Języka polskiego Stachura nauczył się we Francji, w polskiej szkole, do której uczęszczał w czwartki dzień wolny od nauki.
11-letni Stachura rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej nr 2 w Aleksandrowie Kujawskim. Uczniem był raczej przeciętnym. Na początku miał problemy z językiem polskim, lecz zaległości nadrobił. Szkołę podstawową ukończył w 1952 i rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Staszica w Ci cinku, do którego uczęszczał do 1955. Do oddalonego od rodzinnego domu Ci cinka początkowo dojeżdżał pociągiem, a jego ulubionym zajęciem było wyskakiwanie z pociągu, by skrócić sobie drogę do domu.
Stachura zaczął pisać w wieku 17 lat. Uzasadnienie Stachury, dlaczego zaczął pisać w ten sposób wypowiada się bowiem bohater jego powieści pt. Fabula Rasa: „Był w liceum jeden piszący wiersze chłopak, z którego wielu kolegów drwiło …, więc wziąłem się za pisanie wierszy, żeby przejąć na siebie połowę drwin i w ten sposób ulżyć mu w niedoli”. Już w liceum planował podjęcie studiów z elektroniki, jednak rozbudzone przez Janusza Żernickiego tego samego, którego Sted ratował z poetyckiej opresji zainteresowania artystyczne zaowocowały zmianą planów życiowych. Odbiło się to na jego wynikach w nauce. Zatargi z nauczycielami zmusiły Stachurę do ukończenia liceum już nie w Ci cinku, lecz w Gdyni.
