Biblioteka Publiczna

Zmierzch świata

Autor: Odojewski, Włodzimierz

Notka biograficzna

..."Zmierzch świata", poza warstwą sentymentalną, ma warstwę polityczno-historyczną. Ukraińską. Ukraińsko-polską. Sądzę, że gdybym odszedł od tego wątku, nie byłbym sobą. Zwłaszcza od tej cześci, w której mieści się tragedia setek tysięcy ludzi z tak zwanych przedwojennych kresów. Polską racją stanu (sądzę, że i ukraińską) jest unikanie

zadrażnień i uregulowanie stosunków z siąsiadami. Nie można jednak przemilczeć tego, co się tam zdarzyło, zaklajstrować przeszłości, bo to uregulowaniu stosunków wzajemnych nie służy. Przed 1990 rokiem była tylko czarna legenda "czerwonych łun". Dziś, kiedy jak gdyby z podziemia wyłaniają się setki, tysiące relacji na ten temat, zaczerpniętych nie tylko z naszych, także z dawnych sowieckich archiwów, widać wyraźniej, jaka to była rzeź. Były to Bośnia i Kosowo, tylko że pół wieku wcześniej.Opatruje się wypadki z tamtych lat kłamliwym terminem "wojna domowa". Tam nie było żadnej wojny domowej. Tam dokonano okrutnej, jednostronnej rzezi (zresztą wcześniej na Żydach, w której Niemcy posłużyli się ukraińskimi formacjami policyjnymi) na ludności polskiej. Dokonano rzezi straszliwszej niż w Bośni i Kosowie...Fragment wywiadu z Autorem, "Przegląd", maj 2005

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Odojewski, Włodzimierz

Włodzimierz Odojewski ur. 14 czerwca 1930 w Poznaniu, zm. 20 lipca 2016 w Piasecznie – polski pisarz, od 1971 r. na emigracji w Niemczech, mieszkający w Warszawie i Monachium.Był synem muzyka. Skończył II Liceum Ogólnokształcące im. Mieszka I w Szczecinie, studiował ekonomię i socjologię w Poznaniu ukończył w 1953. Okupację częściowo spędził w Kłecku, które pojawiło się później w twórczości pisarza. Należy do tzw. pokolenia „Współczesności” – w 1951 debiutował powieścią Wyspa ocalenia, zaprezentowaną na falach Polskiego Radia. Publikował utwory w tygodniku [>>] „Ziemia i Morze” w latach 1956–1957. Od 1959 w Warszawie, był m.in. kierownikiem Studia Współczesnego Teatru Polskiego Radia od 1961. Stracił pracę w radiu po wydarzeniach marca 1968, w 1971 wyjechał z Polski i osiadł w Niemczech Zachodnich, gdzie został szefem działu kulturalno-literackiego Radia Wolna Europa. Otrzymał wiele wyróżnień literackich, m.in. nagrodę młodych im. Tadeusza Borowskiego 1951, Nagrodę Kościelskich 1966, nagrodę Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie i londyńskich „Wiadomości” 1973, Nagrodę Jurzykowskiego 1974, nagrodę Szwedzkiego Komitetu Katyńskiego 1976. Za powieść Oksana był nominowany do Nagrody Literackiej Nike 2000[6], a w 2001 otrzymał za tę powieść i zbiór opowiadań „Jedźmy, wracajmy...” nagrodę im. Andrzeja Kijowskiego. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Źródło: pl.wikipedia.org

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: