Osobowość każdego artysty skrywa się za zasłoną faktów, mitów, pogłosek i plotek. James Beck wcielił się więc w rolę detektywa. Wykorzystał wskazówki zawarte w setkach dokumentów z czasów Michała Anioła, by na nowo przedstawić jego życie, od dzieciństwa do lat heroicznej pracy w Kaplicy Sykstyńskiej.Twórcze zdolności Michała Anioła zauważyli trzej wyjątkowi ludzie. Ojciec
artysty, Lodovico, który wpoił mu etos zdyscyplinowanej pracy, choć nie aprobował wybranego przez niego zajęcia; Lorenzo de` Medici, dzięki któremu Michał Anioł mógł doskonalić swoje umiejętności malarskie i rzeźbiarskie; oraz papież Juliusz II, dzięki któremu artysta stworzył największe arcydzieła.Autor odkrywa motywację, która tkwiła u podłoża dokonanych przez Michała Anioła wyborów. W nowatorski sposób próbuje zrozumieć umysł, charakter i seksualność niezrównanego artysty, którego już za życia okrzyknięto boskim.
James H. Beck ur. 14 maja 1930 r., zm. 26 maja 2007 r. był amerykańskim historykiem sztuki specjalizującym się we włoskim renesansie. Był otwartym krytykiem wielu głośnych prac renowacyjnych i ponownych przypisań dzieł sztuki, i założył grupę nacisku ArtWatch International w celu prowadzenia kampanii przeciwko nieodpowiedzialnym praktykom w świecie sztuki. Po ukończeniu Oberlin College w 1952 r. Kształcił się jako malarz, najpierw na New York University, a następnie na Accademia di Belle Arti we Florencji. Na Uniwersytecie Columbia podjął pracę doktorską na temat rzeźby [>>] Jacopo della Quercia pod kierunkiem Rudolfa Wittkowera. Beck uzyskał stopień doktora w 1963 r., A monografię rzeźbiarza opublikował w 1991 r. Przez całe życie pozostał na wydziale historii sztuki w Kolumbii, a od 1972 r. Jest profesorem malarstwa i rzeźby włoskiego renesansu. Punkt zwrotny w karierze Becka nastąpił w 1991 roku, kiedy jako światowy autorytet sztuki Jacopo della Quercia został zaproszony do skomentowania niedawnej renowacji jednego z dzieł rzeźbiarza, wizerunku Ilarii del Carretto w katedrze w Lukce. Rozwścieczona reakcja Becka została zarejestrowana przez dwóch reporterów dla gazet z Florencji i Livorno, a w kolejnych wywiadach opublikowanych w La Stampa z Turynu i Il Giornale dellArte z Alessandrii nadal wyrażał swoje oburzenie z powodu tego, co uważał za rujnujące sprzątanie. Konserwator rzeźby złożył przeciwko niemu pozwy we wszystkich czterech miastach, powołując się na zniesławienie, które jest karane trzyletnim więzieniem we Włoszech. Punkt zwrotny w karierze Becka nastąpił w 1991 roku, kiedy jako światowy autorytet Jacopo della Quercia został zaproszony do skomentowania niedawnej renowacji jednego z dzieł rzeźbiarza, wizerunku Ilarii del Carretto w katedrze w Lukce. Rozwścieczona reakcja Becka została zarejestrowana przez dwóch reporterów dla gazet z Florencji i Livorno, aw kolejnych wywiadach opublikowanych w La Stampa z Turynu i Il Giornale dellArte z Alessandrii nadal wyrażał swoje oburzenie z powodu tego, co uważał za rujnujące sprzątanie. Konserwator rzeźby złożył przeciwko niemu pozwy we wszystkich czterech miastach, powołując się na zniesławienie, które jest karane trzyletnim więzieniem we Włoszech. Punkt zwrotny w karierze Becka nastąpił w 1991 roku, kiedy jako światowy autorytet Jacopo della Quercia został zaproszony do skomentowania niedawnej renowacji jednego z dzieł rzeźbiarza, wizerunku Ilarii del Carretto w katedrze w Lukce. Rozwścieczona reakcja Becka została zarejestrowana przez dwóch reporterów dla gazet z Florencji i Livorno, aw kolejnych wywiadach opublikowanych w La Stampa z Turynu i Il Giornale dellArte z Alessandrii nadal wyrażał swoje oburzenie z powodu tego, co uważał za rujnujące sprzątanie. Konserwator rzeźby złożył przeciwko niemu pozwy we wszystkich czterech miastach, powołując się na zniesławienie, które jest karane trzyletnim więzieniem we Włoszech. Ostatecznie Beck wygrał wszystkie cztery sprawy, a jego sukces skłonił go do założenia ArtWatch International w następnym roku.