Biblioteka Publiczna

Wiatr i pył

Autor: Konwicki, Tadeusz

Notka biograficzna

Wiatr i pył to ekstrakt z prozy Tadeusza Konwickiego: wybór tekstów napisanych przezeń w ciągu sześćdziesięciu lat, a niepublikowanych dotąd w żadnej z jego książek. Zależało nam na połączeniu w jednym tomie tytułów najważniejszych, bez których świadectwo artystyczne pozostawione przez autora Sennika współczesnego byłoby niepełne i do których miłośnik powiniem mieć w

każdej chwili dostęp. Pan tadeusz wyraził zgodę na proponowany wybór. Wymyślił tytuł. Podpowiedział chronologię jako wyłączną zasadę konstrukcji tomu. Choć inicjatywa wyszła z zewnątrz, Wiatr i pył jest od początku do końca kolejną książką Tadeusza Konwickiego, o tyle szczególną, że pod tekstem wypadałoby umieścić datę jej powstania: 1946-2008. - Tadeusz Lubelski.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Konwicki, Tadeusz

Tadeusz Konwicki ur. 22 czerwca 1926 w Nowej Wilejce, zm. 7 stycznia 2015 w Warszawie – polski prozaik, scenarzysta i reżyser. Wielokrotnie wyróżniany najwyższymi nagrodami branżowymi i państwowymi. Pozostawił bogatą spuściznę literacką m.in. Sennik współczesny, Kompleks polski, Mała apokalipsa i filmową – był reżyserem m.in. Ostatni dzień lata, Salto, Dolina Issy i Lawa i scenarzystą m.in. Matka Joanna od Aniołów i Faraon. Urodził się 22 czerwca 1926 w Nowej Wilejce, jako syn Michała Konwickiego i Jadwigi z domu Kieżun. W młodości mieszkał w Kolonii Wileńskiej, [>>] a w latach 1938–1939 uczył się w Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie edukacja w gimnazjum została zlikwidowana przez okupację sowiecką, a później hitlerowską. Po wybuchu II wojny światowej dorabiał jako robotnik kolejowy i pomocnik elektryka w szpitalu w Nowej Wilejce. Uczęszczał w międzyczasie na tajne komplety, a w 1944 zdał konspiracyjną maturę. W latach 1944–1945 był żołnierzem podziemia niepodległościowego, jako członek VIII Oszmiańskiej Brygady Armii Krajowej brał udział w akcji „Burza”, później walczył w partyzantce antyradzieckiej w lasach podwileńskich. Życie prywatne i śmierć Danuta Konwicka, żona pisarza Od wiosny 1947, kiedy redakcja „Odrodzenia” przeniosła się do stolicy, mieszkał w Warszawie. W 1949 ożenił się z Danutą 1930–1999, córką Alfreda Lenicy i siostrą Jana Lenicy, artystką plastykiem, ilustratorką książek dla dzieci. Mieli dwie córki: Marię Konwicką i młodszą Annę Wesołowską. Tadeusz Konwicki mieszkał od 1956 aż do śmierci przy ul. Wojciecha Górskiego 1, na tyłach Nowego Światu. Z okien jego mieszkania widać w całości pobliski Pałac Kultury i Nauki. W porze obiadowej pisarza można było spotkać w kawiarni mieszczącej się w podziemiach wydawnictwa „Czytelnik” ul. Wiejska. Do jego bliskich przyjaciół należeli m.in. Wilhelm Mach, Leopold Tyrmand, Stanisław Dygat, Irena Szymańska, Gustaw Holoubek, Andrzej �?apicki, Janusz Morgenstern. Grób Tadeusza Konwickiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie Zmarł 7 stycznia 2015 w Warszawie. Został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie kwatera A3 tuje-3-16[35].

Źródło: pl.wikipedia

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: