Biblioteka Publiczna

Pamflet na siebie

Autor: Konwicki, Tadeusz

Notka biograficzna

Ostatni utwór w dorobku pisarskim Tadeusza Konwickiego. "Pamflet na siebie" to dziennik pożegnanie, przekorny, ale nie drapieżny, pisany dla przyjemności własnej i czytelnika."Pamflet na siebie" jest swoistym podsumowaniem twórczości dokonanym przez pisarza i oceną samego siebie jako człowieka. To odważna próba, w której autor zdecydował się obnażyć swoje braki, niedoskonałości, celowo się ośmieszyć.

Konwicki nazwał zresztą tę publikację "gęstym strumieniem świadomości (...), której kłania się zacny doktor Alzheimer". Co więcej, tworzył ją podobno z ogromną uciechą dla przyjemności swoich czytelników.Ta dygresyjna opowieść pełna jest tego, co najbardziej cenimy w prozie pisarza: autoironii, kąśliwych uwag, błyskotliwych anegdot, barwnych relacji z podróży, które zlewają się w wartościową, niezmiernie interesującą całość.http://www.publio.pl

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Konwicki, Tadeusz

Tadeusz Konwicki ur. 22 czerwca 1926 w Nowej Wilejce, zm. 7 stycznia 2015 w Warszawie – polski prozaik, scenarzysta i reżyser. Wielokrotnie wyróżniany najwyższymi nagrodami branżowymi i państwowymi. Pozostawił bogatą spuściznę literacką m.in. Sennik współczesny, Kompleks polski, Mała apokalipsa i filmową – był reżyserem m.in. Ostatni dzień lata, Salto, Dolina Issy i Lawa i scenarzystą m.in. Matka Joanna od Aniołów i Faraon. Urodził się 22 czerwca 1926 w Nowej Wilejce, jako syn Michała Konwickiego i Jadwigi z domu Kieżun. W młodości mieszkał w Kolonii Wileńskiej, [>>] a w latach 1938–1939 uczył się w Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie edukacja w gimnazjum została zlikwidowana przez okupację sowiecką, a później hitlerowską. Po wybuchu II wojny światowej dorabiał jako robotnik kolejowy i pomocnik elektryka w szpitalu w Nowej Wilejce. Uczęszczał w międzyczasie na tajne komplety, a w 1944 zdał konspiracyjną maturę. W latach 1944–1945 był żołnierzem podziemia niepodległościowego, jako członek VIII Oszmiańskiej Brygady Armii Krajowej brał udział w akcji „Burza”, później walczył w partyzantce antyradzieckiej w lasach podwileńskich. Życie prywatne i śmierć Danuta Konwicka, żona pisarza Od wiosny 1947, kiedy redakcja „Odrodzenia” przeniosła się do stolicy, mieszkał w Warszawie. W 1949 ożenił się z Danutą 1930–1999, córką Alfreda Lenicy i siostrą Jana Lenicy, artystką plastykiem, ilustratorką książek dla dzieci. Mieli dwie córki: Marię Konwicką i młodszą Annę Wesołowską. Tadeusz Konwicki mieszkał od 1956 aż do śmierci przy ul. Wojciecha Górskiego 1, na tyłach Nowego Światu. Z okien jego mieszkania widać w całości pobliski Pałac Kultury i Nauki. W porze obiadowej pisarza można było spotkać w kawiarni mieszczącej się w podziemiach wydawnictwa „Czytelnik” ul. Wiejska. Do jego bliskich przyjaciół należeli m.in. Wilhelm Mach, Leopold Tyrmand, Stanisław Dygat, Irena Szymańska, Gustaw Holoubek, Andrzej �?apicki, Janusz Morgenstern. Grób Tadeusza Konwickiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie Zmarł 7 stycznia 2015 w Warszawie. Został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie kwatera A3 tuje-3-16[35].

Źródło: pl.wikipedia

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: