Biblioteka Publiczna

Diabeł i arcydzieło : teksty przełomowe

Autor: Lem, Stanisław

Notka biograficzna

Świat oczami Lema. Nauka, literatura i wizje przyszłości, z których wiele stało się rzeczywistością. "Diabeł i arcydzieło" to tom, który zawiera m.in. nieznane dotąd teksty Stanisława Lema i ujawnia nie tylko jego literacki geniusz, ale i profetyczny potencjał. Pełne erudycji wywody, swobodne żonglowanie wiedzą z najróżniejszych dziedzin oraz wyjątkowe poczucie humoru autora urzekną zarówno koneserów

jego twórczości, jak i tych, którzy dopiero rozpoczynają swoją przygodę z Lemem. Mimo upływu lat rozważania krakowskiego pisarza nadal inspirują i posiadają nie mniejszą energię niż książki najpoczytniejszych współczesnych historyków i myślicieli, którzy starają się opisać możliwe drogi rozwoju ludzkości. Dzięki tej książce czytelnik dowie się, jak Lem rozumiał erozję kultury, dlaczego uważał, że nie można skopiować ludzkiego umysłu i jakie zastosowania widział dla matematyki jako nauki. Nie jest łatwo zaprojektować tom, dający czytelnikowi pojęcie o poglądach Lema. Niezwykła różnorodność tematyczna eseistyki pisarza sprawia wrażenie, że znał się nieomal na wszystkim. "Diabeł i arcydzieło" to z pewnością książka o wymiarze i głębokości ujęcia, do których Lem przyzwyczaił nas w swych najwybitniejszych dziełach. Jerzy Jarzębski, krytyk i historyk literatury.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Lem, Stanisław

Stanisław Herman Lem ur. 12 lub 13 września 1921 we Lwowie, zm. 27 marca 2006 w Krakowie – polski pisarz science fiction, filozof i futurolog oraz krytyk. Jego debiutem książkowym była wydana w 1951 roku powieść Astronauci. Kolejne powieści fantastyczno-naukowe jego autorstwa to: Obłok Magellana 1955, Eden 1959, Pamiętnik znaleziony w wannie 1961, Powrót z gwiazd 1961, Solaris 1961, Niezwyciężony 1964, Głos Pana 1968, Wizja lokalna 1982, Fiasko 1987 i Pokój na Ziemi 1987. Był również autorem trylogii Czas nieutracony 1955 oraz cyklu groteskowych opowiadań fantastyczno-naukowych: [>>] Dzienniki gwiazdowe 1957, Księga robotów 1961, Bajki robotów 1964, Cyberiada 1965, Opowieści o pilocie Pirxie 1968. Napisał recenzje nieistniejących książek Doskonała próżnia, 1971, a także wstępy do nieistniejących dzieł Wielkość urojona, 1973. Jest autorem zbiorów esejów, felietonów i publicystyki literackiej, w tym: Wejście na orbitę 1962, Summa technologiae 1964, Filozofia przypadku 1968, Fantastyka i futurologia 1970, Rozprawy i szkice 1975. Jego twórczość porusza tematy takie jak: rozwój nauki i techniki, natura ludzka, możliwość porozumienia się istot inteligentnych czy miejsce człowieka we Wszechświecie. Dzieła Lema zawierają odniesienia do stanu współczesnego społeczeństwa i refleksje naukowo-filozoficzne na jego temat. Jest najczęściej tłumaczonym polskim pisarzem, a w pewnym okresie był najbardziej poczytnym nieanglojęzycznym pisarzem SF. Jego książki przetłumaczono na ponad 40 języków, osiągnęły łączny nakład ponad 30 milionów egzemplarzy. Był odznaczony między innymi medalem „Gloria Artis” i najwyższym polskim odznaczeniem państwowym Orderem Orła Białego. Jego nazwiskiem nazwano planetoidę oraz pierwszego polskiego satelitę naukowego.

Źródło: pl.wikipedia.org

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: