Biblioteka Publiczna

Emil i Ida : trzy opowiadania

Tytuł oryginału: : "Emil med paltsmeten, ".
Tytuł oryginału: : "När lilla Ida skulle göra hyss, ".
Tytuł oryginału: : "Inget Knussel, sa Emil i Lönneberga, ".

Autor: Lindgren, Astrid

Notka biograficzna

Emil wie, że psot się nie wymyśla. One robią się same. Przecież nie chciał złapać taty w pułapkę na myszy. Ani wypuścić z pastwiska barana Blarena. Bo Emil to dobry chłopak. I wcale nie jest skąpy. A na pewno nie w dawaniu całusów! Koniec końców nawet mała Ida, siostrzyczka Emila, marzy o tym, by przytrafiła jej się jakaś psota i by za karę posiedzieć sobie trochę w

stolarni.Jest sobotni wieczór - Emil siedzi w stolarni i struga setnego drewnianego ludzika. Nie tak wyobrażał sobie ten jubileusz! Na domiar złego Alfred, zamiast świętować z Emilem, czuli się z Liną. Emil ma już tego dość. Już on pokaże wszystkim w Katthult, że nie wolno go tak traktować!Z kolei innym razem tatuś nie tylko nie zamknął go za karę w stolarni, ale jeszcze pochwalił! A wydarzyło się to pewnego zimowego dnia niedługo po Bożym Narodzeniu, kiedy w Katthult odbywało się doroczne przyjęcie dla sąsiadów. Jego przebieg był dość nieoczekiwany, a wszystko za sprawą nauczycielki, która postanowiła rozruszać gości zabawami w śnieżki i w. całowanie!Czy pamiętacie Idę, małą siostrzyczkę Emila ze Smalandii? Tak, tego, który za swoje psoty ciągle siedział w stolarni i strugał drewniane ludziki? Tym razem to ona chce zrobić jakąś psotę, ale Emil wyjaśnia jej, że psoty robią się same. Czy Idzie mimo to uda się trafić za karę do stolarni?Tom zawiera trzy opowiadania o Emilu i Idzie:Emil i ciasto na kluski,Skąpy nie jestem, powiedział Emil,Mała Ida też chce psocić.Książka z zabawnymi ilustracjami Björna Berga, którego do stworzenia wizerunku Emila wybrała sama Astrid Lindgren.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Lindgren, Astrid

Urodzona: 14 listopada 1907. Zmarła: 28 stycznia 2002. Szwedzka autorka literatury dziecięcej. Urodzona w rodzinie zamożnego chłopa, Samuela Augusta Ericssona i Hanny z domu Jonsson, dorastała w gospodarstwie Näs na skraju Vimmerby w Smalandii, razem z trójką rodzeństwa i rodzicami. Była drugim w kolejności dzieckiem. Naukę szkolną rozpoczęła w wieku 7 lat; gdy miała 13 lat, jedno z jej wypracowań ukazało się w „Gazecie Wimmerby”. W wieku 16 lat zdała egzamin końcowy w gimnazjum z celująca oceną ze szwedzkiego. Rok później zaproponowano jej pracę w „Gazecie Wimmerby”; [>>] była korektorką i pisała krótkie notki i reportaże. W wieku 18 lat zaszła w ciążę, w małej miejscowości był to prawdziwy skandal. Astrid wyjechała do Sztokholmu, gdzie zapisała się na kursy stenografii i maszynopisania przy szkole handlowej Bar-Lock; ukończyła je wiosną 1927 roku. Eva Andén, adwokat broniąca praw kobiet, pomogła jej i Astrid mogła urodzić syna Larsa w Kopenhadze w Righospitalet, jedynym szpitalu w Skandynawii, gdzie odbierano porody bez informowania o tym władz; znalazła jej też rodzinę, u której Astrid mogła mieszkać do rozwiązania które nastąpiło w grudniu 1926 i która stała się potem również zastępczą rodziną jej synka pani Stevens. Po ukończeniu kursów maszynopisania zatrudniła się na stanowisku prywatnej sekretarki w dziale radiowym Szwedzkiej Centrali Księgarskiej, a jej szefem został Torsten Lindfors. Następnie została asystentką redaktora w Królewskim Klubie Automobilowym, gdzie poznała swojego szefa i przyszłego męża, Sture Lindgrena. W grudniu 1929 roku pani Stevens, chora na serce, nie mogła już dłużej opiekować się Larsem, Astrid zabrała go do Sztokholmu, a w maju 1930 roku umieściła go u swoich rodziców w Näs.

Źródło: lubimyczytać.pl

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: