Biblioteka Publiczna

Późne życie

Autor: Iwasiów, Inga

Notka biograficzna

Późne życie - opis wydawcy.

W tej rozpisanej na wiele głosów prozie, której bohaterami są mieszkańcy pewnej nadbałtyckiej osady, przyglądamy się małym i wielkim apokalipsom, lokalnym i globalnym końcom - życia, przyrody, rzeczywistości w znanej dotąd postaci. Końcom powtarzalnym, jak jesienna zagłada tysięcy wyrzucanych na brzeg meduz, i zawsze niewczesnym, jak śmierć kogoś

bliskiego. Wreszcie - strategiom przetrwania w obliczu kryzysu i permanentnego stanu wyjątkowego.

Powieść Ingi Iwasiów, przypominająca raport z oblężonego świata, niepokoi, bo diagnozuje nasze lęki, zaskakuje, bo podsuwa co rusz inny punkt widzenia, a jednocześnie dodaje otuchy, bo dopuszcza możliwość, że w kresie zawiera się nowy początek.

Zyta Rudzka:
"Późne życie" nie ma w sobie nic z kapitulacji. Ta powieść to zapis egzystencjalnej walki. Inga Iwasiów stworzyła polifonię, która nie roniąc pojedynczego głosu, radykalizuje moc chóru i rozbraja tanatyczną wizję świata. Znakomita robota pisarska.

Fragment książki:
Idę, bojąc się, że ten migocący bar jest moją nową fantazją. Że trzeba mi teraz szklanki piwa i żywego człowieka. Czegokolwiek, jednej z tych rzeczy nielubianych wcześniej, traktowanych z pogardą, omijanych szerokim łukiem. Pragnę tego wstrętnego, drogiego miejsca dystrybucji wina i ginu, bo nie chcę dyskretnie, w objęciach żywiołów, wyzionąć ducha, wtapiając swoje ciało w piasek. O, jakże nie chcę i jak brnę przez ogromną piaskownicę, boso i radośnie, mimo niedawnej zapaści. Nie chcę sączyć wody z bidonu, popijać kawy z termosu, jeść kanapek z razowego chleba. Zamówię stanowczym głosem campari z ginem i sokiem pomarańczowym i kieliszek czystej, colę smakową i skrzydełka z grilla. Wszystko tu nabiera wartości, staje się nową szansą, zyskaną perspektywą, rozrzutnym wyborem, głosem na rzecz życia. Kto wie czym jeszcze.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Iwasiów, Inga

Inga Małgorzata Iwasiów ur. 6 czerwca 1963 w Szczecinie – polska literaturoznawczyni, krytyk literacki, poetka i prozaiczka, profesor nauk humanistycznych. Studiowała polonistykę na Uniwersytecie Szczecińskim, tam się doktoryzowała w 1994 na podstawie pracy pt. Świat kresowy w prozie Włodzimierza Odojewskiego. Stopień doktora habilitowanego uzyskała w 2000 na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu w oparciu o rozprawę zatytułowaną Opowieść i milczenie. O prozie Leopolda Tyrmanda. W 2007 otrzymała tytuł profesora nauk humanistycznych. W pracy naukowej specjalizuje się [>>] w zagadnieniach z zakresu historii literatury polskiej, historii literatury XX wieku i teorii literatury. Jako nauczyciel akademicki związana z Uniwersytetem Szczecińskim, została na tej uczelni profesorem zwyczajnym na Wydziale Filologicznym. Pełniła funkcję dyrektora Instytutu Polonistyki i Kulturoznawstwa. Jest autorką opowiadań, tomików poetyckich, a przede wszystkim rozlicznych rozpraw i esejów, w których zajmuje się literaturą polską XX i XXI wieku ze stanowiska krytyki feministycznej. Publikowała m.in. na łamach „Kresów”, „Nowych książek”, „Tekstów drugich”, „FA-artu”, „Borussii”, „Pamiętnika Literackiego”. W latach 1999–2012 była redaktor naczelną dwumiesięcznika literackiego „Pogranicza” Była pomysłodawczynią oraz przewodniczącą kapituły Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej dla Autorki „Gryfia”, mającej na celu m.in. promowanie twórczości kobiet. Zasiadła w kapitule Poznańskiej Nagrody Literackiej im. Adama Mickiewicza. W 2019 została członkiem Rady Doskonałości Naukowej I kadencji.

Źródło: pl.wikipedia

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: