Wspomnienia Mieczysława Jałowieckiego czyta się jak pasjonującą powieść. To barwna, po sarmacku subiektywna wizja świata, jego realiów i obyczajowości, osobisty komentarz do wydarzeń historycznych.Autor urodził się w rodzinie osiadłej na Wileńszczyźnie, a wywodzącej się z ruskich kniaziów Pieriejasławskich-Jałowieckich. Za sprawą wielkiej historii żył w kilku epokach, był
świadkiem wielkich przemian politycznych, ustrojowych i obyczajowych. Należał do kresowego ziemiaństwa i być może do ostatniego pokolenia, dla którego duchową ojczyzną było dawne wielonarodowe Wielkie Księstwo Litewskie. Jednocześnie - aż do rewolucji rosyjskiej 1917 r. - przynależał do zamożnej i uprzywilejowanej warstwy imperium carów. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został w 1919 r. pierwszym przedstawicielem rządu Rzeczypospolitej w Wolnym Mieście Gdańsku. Potem osiadł w Kaliskiem. Po II wojnie światowej, na emigracji w Anglii, spisał wspomnienia o świecie, który nieodwracalnie przeminął.Będąc bacznym obserwatorem, a niekiedy aktywnym uczestnikiem historii, Jałowiecki daje czytelnikowi okazję przyjrzenia się z bliska życiu różnych środowisk i różnym wydarzeniom. I jest to lektura rozmaita: opowieści o dworach zagubionych wśród litewskich borów przepełnia nostalgia, ale wątek rywalizacji wywiadów w wojennej Rosji czy epizody gdańskie z lat 1919-1921 są godne powieści sensacyjnej. Uzupełnienie barwnych wspomnień stanowią komentarze Autora, bardzo subiektywne, pisane z patriotycznym zaangażowaniem, często niezwykle gorzkie, a czasem zaskakująco aktualne.Wspomnienia Jałowieckiego sięgają września 1939 roku; zostały spisane już po drugiej wojnie światowej, na emigracji w Anglii.Publikowany tom składa się z trzech części, wydanych pierwotnie (w latach 2000-2003) jako osobne książki; są to: Na skraju Imperium, Wolne Miasto oraz Requiem dla ziemiaństwa.
Zobacz pełny opis
Informacje o pozycji
Odpowiedzialność:
Mieczysław Jałowiecki ; [wybór i układ tekstu: Michał Jałowiecki ; redakcja nowej edycji: Mariusz Zwoliński].
Polski ziemianin, agronom, dyplomata.
Delegat Rządu Polskiego w Gdańsku 1919-1920. Autor wspomnień o swojej pracy w dyplomacji II RP oraz dziejach ziemiaństwa polskiego. Autor licznych prac na temat gospodarki rolnej. Poliglota; znał w mowie i piśmie język rosyjski, angielski, francuski, niemiecki, litewski i słabiej szwedzki.
Syn generała Bolesława Jałowieckiego i Anieli z Witkiewiczów najmłodszej siostry Stanisława Witkiewicza, rodzonej ciotki Witkacego.
Żonaty dwukrotnie: 30 czerwca 1910 z Julią Elżbietą Anną z Wańkowiczów – z tego małżeństwa urodził się syn Andrzej [>>] 1912-1944 i córka Krystyna Maria ur. 1914, oraz 5 sierpnia 1922 z Zofią Anielą Marią z Romockich primo voto Wyganowską.
PoczÄ…tki edukacji pobieraÅ‚ od domowych nauczycieli. NastÄ™pnie, od 1885, uczÄ™szczaÅ‚ do szkoÅ‚y angielskiej, którÄ… zorganizowaÅ‚a dla swoich dzieci kolonia brytyjska w Petersburgu. W 1887 zostaÅ‚ przyjÄ™ty do Liceum Cesarskiego w Petersburgu ЦарÑ?коÑ?ельÑ?кий лицеÌ?й |Ð?мператорÑ?кий Ð?лекÑ?андровÑ?кий лицей, na wydziaÅ‚ konsularno-ekonomiczny. SzkoÅ‚Ä™ tÄ™ do której uczÄ™szczaÅ‚ m.in. Aleksander Puszkin ukoÅ„czyÅ‚ z odznaczeniem, uzyskujÄ…c dyplom kandydata nauk ekonomicznych.
Następnie od 1895 studiował na Politechnice w Rydze na wydziale chemicznym i agronomicznym. Uczelnię ukończył z odznaczeniem uzyskując dyplom agronoma. Podczas studiów został przyjęty do korporacji akademickiej Arkonia.
W 1898 odbył półroczną służbę wojskową w Pułku Konnych Grenadierów Gwardii, którą zakończył egzaminem na stopień chorążego.
Roczną praktykę zawodową odbył na farmie rolniczej Peterhof pod Rygą, a następnie w Niemczech, w majątku Klein Spiegel na Pomorzu Szczecińskim.
Dalsze studia kontynuował na Uniwersytecie w Halle Saale a następnie Uniwersytecie w Bonn, gdzie przez kilkanaście miesięcy przygotowywał pracę doktorską z uprawy i melioracji torfów.
W latach 1903-1918 był m.in. radcą Ministerstwa Rolnictwa w Petersburgu, konsulem do spraw rolnictwa Rosji w Niemczech, dyrektorem Towarzystwa Akcyjnego Północnego Rosyjskiego Handlu Zewnętrznego, dyrektorem Towarzystwa Rosyjsko-Bałtyckiego, członkiem Wileńskiego Banku Ziemskiego, członkiem Rady Rosyjsko-Angielskiej Izby Handlowej, członkiem Wydziału Żeglugi Morskiej Centralnego Komitetu Przemysłowego w Petersburgu, marszałkiem szlachty powiatu święciańskiego. W czasie I wojny światowej zwolniony z czynnej służby wojskowej, został jednak powołany do służby jako urzędnik cywilny. Służbę w sztabie generalnym Rosji zakończył w randze pułkownika służby sztabowej cywilnej. Był również właścicielem ziemskim w majątkach Syłgudyszki i Otulany na Litwie oraz, w okresie międzywojennym, w majątku Kamień w Wielkopolsce. W czasie II wojny światowej polityk i działacz społeczny na emigracji w Anglii.