Biblioteka Publiczna

Golem XIV

Autor: Lem, Stanisław

Notka biograficzna

Prześcignąć ewolucję i wykonać skok w to, co nadludzkie Powieść? Esej? Filozoficzny dialog? Najbardziej nieodgadniona książka Stanisława Lema W Golemie XIV Stanisław Lem zabiera czytelników w jedną ze swoich najbardziej niezwykłych i odważnych literackich przygód. Obdarzony świadomością superkomputer, nieskończenie przewyższający inteligencją człowieka, wygłasza przed naukowcami

wykłady. Losy Golema obserwujemy od powstania aż do zagadkowego odejścia ze świata ludzi. Sztuczna inteligencja stworzona przez ludzką żądzę panowania nad wszystkim, co istnieje, zaskakuje jednak swoich konstruktorów. Komputer, a tym samym Lem, z rozmachem godnym biblijnych proroków, przeprowadza miażdżącą krytykę człowieczeństwa, stworzonej przez homo sapiens kultury i złudzeń na temat mechanizmów ewolucji. Golem przedstawia oszałamiającą wizję rozwoju sztucznej, mechanicznej inteligencji, która ostatecznie może przekroczyć granice kosmosu i dostępnego ludziom rozumowania. Lem dokonuje w swym dzieje czegoś niespotykanego - w fascynujący literacko sposób próbuje oddać myśli superkomputera. Stwarza na oczach czytelników dialog ludzkości i ludzkiego rozumu z "nieludzkością" i Rozumem, który znajduje się już poza naszymi możliwościami poznania. Jest to w końcu także zapis dialogu Lema z samym sobą. I to może jest w Golemie XIV najbardziej inspirujące. Czy w świecie coraz bardziej rządzonym przez algorytmy wizja Lema okaże się prorocza?

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Lem, Stanisław

Stanisław Herman Lem ur. 12 lub 13 września 1921 we Lwowie, zm. 27 marca 2006 w Krakowie – polski pisarz science fiction, filozof i futurolog oraz krytyk. Jego debiutem książkowym była wydana w 1951 roku powieść Astronauci. Kolejne powieści fantastyczno-naukowe jego autorstwa to: Obłok Magellana 1955, Eden 1959, Pamiętnik znaleziony w wannie 1961, Powrót z gwiazd 1961, Solaris 1961, Niezwyciężony 1964, Głos Pana 1968, Wizja lokalna 1982, Fiasko 1987 i Pokój na Ziemi 1987. Był również autorem trylogii Czas nieutracony 1955 oraz cyklu groteskowych opowiadań fantastyczno-naukowych: [>>] Dzienniki gwiazdowe 1957, Księga robotów 1961, Bajki robotów 1964, Cyberiada 1965, Opowieści o pilocie Pirxie 1968. Napisał recenzje nieistniejących książek Doskonała próżnia, 1971, a także wstępy do nieistniejących dzieł Wielkość urojona, 1973. Jest autorem zbiorów esejów, felietonów i publicystyki literackiej, w tym: Wejście na orbitę 1962, Summa technologiae 1964, Filozofia przypadku 1968, Fantastyka i futurologia 1970, Rozprawy i szkice 1975. Jego twórczość porusza tematy takie jak: rozwój nauki i techniki, natura ludzka, możliwość porozumienia się istot inteligentnych czy miejsce człowieka we Wszechświecie. Dzieła Lema zawierają odniesienia do stanu współczesnego społeczeństwa i refleksje naukowo-filozoficzne na jego temat. Jest najczęściej tłumaczonym polskim pisarzem, a w pewnym okresie był najbardziej poczytnym nieanglojęzycznym pisarzem SF. Jego książki przetłumaczono na ponad 40 języków, osiągnęły łączny nakład ponad 30 milionów egzemplarzy. Był odznaczony między innymi medalem „Gloria Artis” i najwyższym polskim odznaczeniem państwowym Orderem Orła Białego. Jego nazwiskiem nazwano planetoidę oraz pierwszego polskiego satelitę naukowego.

Źródło: pl.wikipedia.org

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: