Droga do Obór - opis wydawcyIwona Smolka, polska pisarka, krytyk literacki, od wielu lat związana z Polskim Radiem, w swojej najnowszej książce wspomina przyjaciół-poetów. W Drodze do Obór znajdziemy wspomnienia o: Annie Kamieńskiej, Ludmile Marjańskiej, Julii Hartwig, Tomaszu Burku, Januszu Krasińskim, Małgorzacie Baranowskiej, Jarosławie Markiewiczu, Jerzym Górzańskim oraz Joannie Pollakównie. Wzbogacają je fragmenty poezji,
strzępy wywiadów, ale także kartki, listy i dedykacje. I choć autorka nie kryje, że część wspomnień zachowała wyłącznie dla siebie - trudno o bardziej osobistą literaturę. Portretom poetek i poetów towarzyszą osobne wspomnienia o ich mateczniku - warszawskim Domu Literatury i ośrodku pracy twórczej w Oborach.
Urodzona 21 stycznia 1944 w Warszawie; córka Jerzego Smolki, farmaceuty, i Marii z domu Artwich, urzędniczki. Od 1957 uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego nr 32 we Włochach pod Warszawą obecnie dzielnica Warszawy; maturę zdała w 1961. Następnie studiowała polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim; w 1967 uzyskała magisterium. Od 1966 pracowała jako urzędniczka w Biurze Wydawnictw Składnicy Księgarskiej. Debiutowała w 1968 recenzją tomu Z. Jerzyny Realność pt. Poezja poszukująca, zamieszczoną w „Twórczości” nr 7; z pismem tym współpracowała następnie jako krytyk [>>] literacki. Liczne omówienia, głównie poezji współczesnej, publikowała w tym czasie także w „Poezji” 1969-72, „Współczesności” 1969-71, „Literaturze” 1972-80, „Nowych Książkach” od 1977. W 1975 podjęła pracę w redakcji publicystyki kulturalnej Naczelnej Redakcji Literackiej Polskiego Radia PR. W 1979 została członkiem ZLP. W 1981-89 była współzałożycielką i współredaktorką niezależnego pisma literackiego „Wezwanie”, drukowała też w innych czasopismach ukazujących się w drugim obiegu: „Obecność” i „Wybór”. Od 1981 publikowała recenzje nadto w „Przeglądzie Powszechnym i „Więzi”. Współpracowała też z Radiem Wolna Europa i brytyjskim radiem BBC. W 1983 została przeniesiona do redakcji literackiej Programu I PR. W 1989 została członkiem SPP wiceprezes w 1996-99, a w 1991 członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W 1990 objęła kierownictwo redakcji Publicystyki Kulturalnej Programu II PR i od tegoż roku prowadziła audycję Tygodnik Literacki. Opracowywała dokumentalne słuchowiska poświęcone literaturze polskiej, prowadziła cykle autorskich audycji radiowych: Książki, które na was czekają, Ojcowie duchowi XXwieku, Dziedzictwo Biblii, Północ Poetów, Poetyckie Prezentacje, Spotkania Poetów. W 1991 otrzymała nagrodę Złoty Mikrofon, przyznawaną przez Polskie Radio i Nagrodę Fundacji Polcul Australia. W 1994 została członkiem Polskiego PEN Clubu skarbnik w 2001-07, od 2012 wiceprezes. W 1999-2004 pełniła obowiązki zastępcy dyrektora Programu II PR. Po przejściu na emeryturę w 2004 kontynuowała współpracę z Polskim Radiem. W 2005 zaczęła publikować recenzje także w „Dekadzie Literackiej”, „Tekstualiach” i „Nowej Polszy”. Weszła w skład rady redakcyjnej kwartalnika „Wyspa”. Otrzymała m.in. Honorową Nagrodę Polskiego Radia 2001 oraz Honorowe Wyróżnienie przyznane przez Kapitułę Nagrody im. W.S. Reymonta 2007. Weszła w skład jury Nagrody Mediów Publicznych „Cogito” w 2008, Nagrody Literackiej Nike 2010-12, Nagrody im. R. Kapuścińskiego 2010 i ponownie w 2012-13 oraz kapituły nagrody Polskiego Radia Złoty Mikrofon 2010-12?. Wyróżniona odznaką Zasłużony Działacz Kultury 2001, Srebrnym Krzyżem Zasługi 2002 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski 2014. W 2016 nie przyjęła Srebrnego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
W 1966 wyszła za mąż za Emanuela ?astika, poetę, piszącego pod pseudonimem Emil Laine zm. 1978; jest matką Wiktora ur. 1974. Mieszka w Warszawie.
