Biblioteka Publiczna

Summa technologiae

Autor: Lem, Stanisław

Notka biograficzna

Legendarne dzieło Lema. Synteza myśli człowieka ery techniki i nauki. Prorocza wizja rozwoju świata, która spełnia się na naszych oczach. Co się stanie, gdy cywilizacja wyzwoli się z ograniczeń materialnych i technologicznych? Jakie będą etyczne i filozoficzne konsekwencje rozwoju technologii? Czy sztuczna inteligencja zastąpi człowieka? "Summa technologiae" po raz pierwszy ukazała się w 1964 roku. Lem, zafascynowany

różnymi dziedzinami nauki i techniki, chciał w niej zawrzeć - oczywiście w swoim niepowtarzalnym stylu - najważniejszą wiedzę i wyzwania człowieka współczesnego. Kilkaset lat wcześniej podobny cel przyświecał św. Tomaszowi z Akwinu, który w dziele Summa theologiae dokonał syntezy człowieka średniowiecza. Lem widział przyszłość, która teraz staje się naszą rzeczywistością. Wirtualna rzeczywistość w książce nazwana została "fantomatyką". Sztuczna inteligencja - "intelektroniką", z kolei przechowywanie i wyszukiwanie informacji - "ariadnologią". Nowa Technologia oznaczać będzie całkowitą władzę człowieka nad sobą samym, nad własnym organizmem, co z kolei umożliwi realizację takich odwiecznych marzeń, jak pożądanie nieśmiertelności, a może nawet — odwracania procesów uważanych obecnie za nieodwracalne (jak procesy biologiczne, a w szczególności - starzenia się). Inna rzecz, że cele te może okażą się fikcyjne, jak złoto alchemików. Jeśli nawet człowiek może wszystko, to na pewno nie w dowolny sposób. Jeśli tego zapragnie, osiągnie w końcu każdy cel - ale wcześniej pojmie może, że cena, jaką przyszłoby zapłacić, czyni osiągnięcie tego celu absurdem. (fragment książki) «Spośród książek dyskursywnych zadowolony jestem wyłącznie z "Summy technologiae". Nie znaczy to, że nie można jej zmienić, ale że jeśli się nie musi, to nie należy tego czynić. Ona żyje i przetrwała (...)» - powiedział Lem w rozmowach ze Stanisławem Beresiem. Spośród jego wielkich esejów "Summa technologiae" wysuwa się istotnie po latach na czołowe miejsce, usuwając nieco w cień inne podobne książki. Nie dlatego może, by tamte były mniej od niej ciekawe, ale dlatego, że Summa... najlepiej jako wywód jest «domknięta», dotyczy spraw, których upływ czasu nie przedawnił, doczekała się też najbardziej ekscytujących spełnień w rzeczywistości ludzkiej kultury i techniki". Z posłowia prof. Jerzego Jarzębskiego, Summa technologiae i jej potomstwo.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Lem, Stanisław

Stanisław Herman Lem ur. 12 lub 13 września 1921 we Lwowie, zm. 27 marca 2006 w Krakowie – polski pisarz science fiction, filozof i futurolog oraz krytyk. Jego debiutem książkowym była wydana w 1951 roku powieść Astronauci. Kolejne powieści fantastyczno-naukowe jego autorstwa to: Obłok Magellana 1955, Eden 1959, Pamiętnik znaleziony w wannie 1961, Powrót z gwiazd 1961, Solaris 1961, Niezwyciężony 1964, Głos Pana 1968, Wizja lokalna 1982, Fiasko 1987 i Pokój na Ziemi 1987. Był również autorem trylogii Czas nieutracony 1955 oraz cyklu groteskowych opowiadań fantastyczno-naukowych: [>>] Dzienniki gwiazdowe 1957, Księga robotów 1961, Bajki robotów 1964, Cyberiada 1965, Opowieści o pilocie Pirxie 1968. Napisał recenzje nieistniejących książek Doskonała próżnia, 1971, a także wstępy do nieistniejących dzieł Wielkość urojona, 1973. Jest autorem zbiorów esejów, felietonów i publicystyki literackiej, w tym: Wejście na orbitę 1962, Summa technologiae 1964, Filozofia przypadku 1968, Fantastyka i futurologia 1970, Rozprawy i szkice 1975. Jego twórczość porusza tematy takie jak: rozwój nauki i techniki, natura ludzka, możliwość porozumienia się istot inteligentnych czy miejsce człowieka we Wszechświecie. Dzieła Lema zawierają odniesienia do stanu współczesnego społeczeństwa i refleksje naukowo-filozoficzne na jego temat. Jest najczęściej tłumaczonym polskim pisarzem, a w pewnym okresie był najbardziej poczytnym nieanglojęzycznym pisarzem SF. Jego książki przetłumaczono na ponad 40 języków, osiągnęły łączny nakład ponad 30 milionów egzemplarzy. Był odznaczony między innymi medalem „Gloria Artis” i najwyższym polskim odznaczeniem państwowym Orderem Orła Białego. Jego nazwiskiem nazwano planetoidę oraz pierwszego polskiego satelitę naukowego.

Źródło: pl.wikipedia.org

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: