Ludzie bezdomni
Autor: Żeromski, Stefan
Ludzie bezdomni to powieść-panorama ukazująca społeczeństwo polskie końca XIX w. Dzięki postaci lekarza Tomasza Judyma obserwujemy środowisko lekarskie, elity towarzyskie, a przede wszystkim ludzi zamieszkujących dzielnice biedoty w różnych częściach kraju. Kluczową kwestią jest w utworze pojęcie bezdomności rozumiane zarówno w sensie materialnym, jako brak dachu nad głową i nędza, jak i w wymiarze psychologicznym, jako wykorzenienie, samotność, wyobcowanie, wynikające z niezgody na świat, w którym nie można być szczęśliwym.
Odpowiedzialność: | Stefan Żeromski ; opracowała Agnieszka Mocyk. | ||||||||
Seria: | Lektura z Opracowaniem | ||||||||
Hasła: | Żeromski, Stefan (1864-1925) - Ludzie bezdomni Literatura polska - 19 w. Powieść obyczajowa | ||||||||
Adres wydawniczy: | Kraków : Wydawnictwo Zielona Sowa, 2006. | ||||||||
Opis fizyczny: | 249, [7] s. ; 21 cm. Uwagi: | U dołu okł.: Młoda Polska. | Twórcy: | Mocyk, Agnieszka. (1972- ). Opracowanie | Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki | Dodaj recenzje, komentarz | |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Notka biograficzna:
Żeromski, Stefan
Stefan Żeromski herbu Jelita ur. 14 października 1864 w Strawczynie, zm. 20 listopada 1925 w Warszawie – polski prozaik, publicysta, dramaturg; pierwszy prezes polskiego PEN Clubu. Czterokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury 1921, 1922, 1923, 1924. Jeden z najwybitniejszych pisarzy polskich w historii. Stefan Żeromski był znany również pod pseudonimami Maurycy Zych, Józef Katerla i Stefan Iksmoreż. Ze względu na zaangażowanie społeczne nazwany był „sumieniem polskiej literatury” lub „sumieniem narodu.Stefan Żeromski pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej [>>]