Biblioteka Publiczna

Syn marnotrawny : opowiadanie z końca XVIII wieku

Autor: Kraszewski, Józef Ignacy

Notka biograficzna

Historia o "synu marnotrawnym".Akcja powieści rozgrywa się w okresie obrad Sejmu Wielkiego. Tytułowym bohaterem jest młody arystokrata Wicek Szarzak. Jest on synem wpływowego wojewody, lecz na skutek intryg byłej narzeczonej został przez ojca odrzucony i pozbawiony praw do dziedziczenia olbrzymiego majątku. Wspomniana kobieta - osoba fałszywa, przewrotna, zła - została następnie żoną wojewody. Nie jest to bynajmniej

mariaż z miłości. Jej celem jest właśnie przejęcie owego olbrzymiego majątku. Z tego właśnie powodu fałszywie oskarżyła Wicka przed jego własnym ojcem, co doprowadziło do wydziedziczenia i wygnania bohatera.Pozbawiony źródeł dochodu Wicek opuszcza stolicę i wędrując po kraju, prowadzi hulaszczy tryb życia, raz po raz biorąc udział w różnych awanturach. Podczas jednej z nich, w Lublinie, zostaje ciężko ranny w pojedynku. Tylko cudem uchodzi z życiem, uratowany przez pewną mieszczkę o imieniu Pepita i jej wuja i opiekuna, doktora Melliniego. Pod wpływem tego zdarzenia bohater postanawia zmienić swoje życie i ustatkować się. Wpływ na to postanowienie ma w dużej mierze powoli rodząca się miłość do wybawicielki.Wicek powraca do Warszawy. Od tej pory celem jego życia staje się odzyskanie względów ojcowskich i zniweczenie intryg macochy, podstępnej wojewodziny. Nie będzie to prostym zadaniem, bowiem ta dowiedziawszy się o powrocie Wicka zrobi wszystko. aby zapobiec jego planom, mogącym zniweczyć jej zamiary. Życie bohatera znajdzie się w olbrzymim niebezpieczeństwie. Jak potoczą się jego losy? Czy jego walka o odzyskanie uczuć ojcowskich zakończy się sukcesem? Czy zyska miłość i serce ukochanej kobiety?"Syn marnotrawny" jest powieścią historyczno-obyczajową z czasów Sejmu Czteroletniego. Chociaż historii jest w utworze niewiele. Tylko ze skąpych informacji dowiadujemy się o obradach Sejmu Wielkiego, o propozycjach przeprowadzenia reform, o ówczesnej sytuacji politycznej. Natomiast Kraszewski w miarę dokładnie kreśli tło obyczajowe życia stolicy w tym okresie, szczególnie jeśli chodzi o warstwę arystokratyczną i rodzącą się dopiero warstwę inteligencką.Powieść może nie rzuca czytelnika na kolana, ale także nie nudzi. Autor reprezentuje w niej przyzwoity poziom pisarski, chociaż rewelacją utwór raczej nie jest. Mimo wszystko powieść jest warta polecenia.[źródło opisu : www.biblionetka.pl/art.aspx?id=88108]

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Kraszewski, Józef Ignacy

Kraszewski Józef Ignacy, pseud. B. Bolesławita, ur. 28 VII 1812, Warszawa, zm. 19 III 1887, Genewa, powieściopisarz, poeta, publicysta, historyk, wydawca, działacz społeczny. 1830 uczestnik spisku przedpowstaniowego w Wilnie 1831–32 więziony, 1841–51 wydawca i redaktor „Athenaeum”; początkowo w kręgu koterii petersburskiej, stał się w ciągu lat 50. rzecznikiem umiarkowanych idei liberalno-demokratycznych 1858 upomniany na audiencji przez papieża Piusa IX za „niemoralną” tendencję dzieł, antycypujących program pozytywizmu; 1859–62 redaktor „Gazety Codziennej” od [>>] 1861 „Gazeta Polska”; 1863 zagrożony aresztowaniem wyjechał z Warszawy i osiadł w Dreźnie; zwalczał w prasie europejską antypowstaniową propagandę rosyjską, po klęsce powstania zaś tendencje konserwatywno-ugodowe i ultramontańskie w kraju „Z roku... Rachunki” 1867–70, rozwijał także działalność przeciw zaborcom 1883–85 więziony w Moabicie i Magdeburgu za współpracę z wojskowym wywiadem francuskim; 1879 uczczony w Krakowie jubileuszem 50-lecia twórczości który stał się ogólnopolską manifestacją kulturalną i patriotyczną; 1882 inicjator i współzałożyciel Macierzy Polskiej; od 1872 członek AU. Z rozległej i różnorodnej twórczości Kraszewskiego, obejmującej prawie wszystkie dziedziny piśmiennictwa ponad 600 tomów, a także malarstwo i muzykę, popularność zachowały liczne powieści historyczne, nowatorskie wówczas w sposobie łączenia fikcji i faktów historycznych Kraszewski wypracował różny od walterskotowskiego typ romansu dokumentalnego, zawierające obraz dziejów Polski, ukształtowany polemicznie wobec historiozofii szkoły krakowskiej cykl 29 powieści przedstawiających historię polską od czasów prahistorycznych — Stara baśń 1875, do Augusta III — Saskie ostatki 1889, ponadto Zygmuntowskie czasy 1846, tzw. trylogia saska: Hrabina Cosel 1874, Brühl 1875, Z siedmioletniej wojny t. 1–2 1876, powieści z czasów stanisławowskich, m.in. Macocha 1873, Barani kożuszek 1880, tzw. powieści ludowe, zwłaszcza Ulana 1843, ze śmiałą i nowatorską wówczas analizą przeżyć chłopki skrzywdzonej przez pana do tego cyklu należą m.in. Ostap Bondarczuk 1847, Chata za wsią, t. 1–3 1854–55, Jermoła 1857 oraz niektóre współczesne powieści społeczno-obyczajowe Latarnia czarnoksięska 1843–44 i społeczno-polityczne zwłaszcza związane z powstaniem styczniowym Dziecię Starego Miasta 1863 i popowstaniową polemiką z konserwatyzmem Morituri, t. 1–2 1874, Szalona, t. 1–2 1882. Ponadto wiersze Bajki i bajeczki 1855, opowiadania, utwory dramatyczne komedia Panie Kochanku 1867, szkice z podróży Kartki z podróży 1858–64, wydanie 2 t. 1–2 1977, studia literackie Kraszewski o powieściopisarzach i powieściach 1962, historyczne Polska w czasie trzech rozbiorów, t. 1–3 1872–75, edycje źródeł historycznych i pamiętników oraz Dzieł W. Szekspira t. 1–3 1875–77, wspomnienia Pamiętniki 1972; przez całe życie prowadził rozległą korespondencję. Nazwany „człowiekiem-instytucją” odegrał doniosłą rolę w ukształtowaniu kultury polskiej XIX w. Powieści ludowe t. 1–2 1955, Cykl powieści historycznych... t. 1–29 1958–63, Dzieła: Powieści obyczajowe 1959–88, Powieści historyczne 1961–91; Poezje wybrane 1988.

Źródło: encyklopedia.pwn.pl

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: