Czy odważysz się wybrać nieoczywistą ścieżkę, by na jej końcu odnaleźć siebie?Eric pokochał muzykę, gdy pierwszy raz usłyszał Chopina. Od tego momentu trawiła go pasja - nieustannie marzył, by jak najlepiej grać utwory swojego mistrza, lecz jego interpretacjom wciąż czegoś brakowało. Wszystko zmieniło się, gdy rozpoczął lekcje u pewnej Polki.Ćwiczenia zalecane przez
Madame Pylinską były osobliwe. Wysyłała swego ucznia do parku, żeby słuchał szumu gałęzi i zrywał kwiaty bez strącania rosy. Poleciła też Ericowi uprawiać miłość, zanim zasiądzie do pianina, bo muzyce należy oddać się tak samo, jak pożądaniu.Nauczyła go, że w małych rzeczach kryją się wielkie inspiracje.
Éric-Emmanuel Schmitt ur. 28 marca 1960 w Sainte-Foy-lès-Lyon – francuski dramaturg, eseista i powieściopisarz, z wykształcenia filozof. Mieszka w Brukseli.
Uczęszczał do École normale supérieure, jednej z przodujących francuskich uczelni humanistycznych. Zdobył tam najbardziej prestiżowy z francuskich certyfikatów nauczycielskich oraz doktorat z filozofii.
Na świecie jest znany głównie jako twórca teatralny. Jego pierwszym krokiem ku sławie była La Nuit de Valognes tytuł angielski: Don Juan on Trial wystawiona w 1991 w paryskim teatrze Comédie des Champs-Elysées w reżyserii [>>] Jeana-Luca Tardieu i następnie wspierana przez Royal Shakespeare Company. Następna sztuka, Le Visiteur tytuł angielski: The Visitor z 1993, była triumfem, który przyniósł autorowi trzy Moliery dla najlepszego aktora, odkrycia teatralnego i przedstawienia. Sztuka była tłumaczona i wystawiana na całym świecie. Wersja muzyczna została przygotowana przez Théâtre Impérial de Compiègne i wystawiana w Operze Londyńskiej.
Po dwóch sukcesach Schmitt porzucił pracę wykładowcy filozofii na Uniwersytecie Sabaudzkim, aby zostać pisarzem pełnoetatowym. Następnym osiągnięciem stała się sztuka Variations énigmatiques tytuł angielski: Enigma Variations uznawana za najbardziej popularną pracę Schmitta na świecie.
W ciągu zaledwie dekady stał się jednym z najpoczytniejszych francuskojęzycznych autorów na świecie. Jego książki tłumaczone są na 35 języków, a sztuki wystawiane w ponad czterdziestu krajach. Książki Schmitta w większości bazują na sztukach teatralnych o tych samych tytułach.
Poza dziedziną teatru, Eric-Emmanuel Schmitt w 1997 napisał doktorat na temat „Diderot i filozofia uwodzenia”. Ponadto, jako meloman z zamiłowania, przetłumaczył na francuski Wesele Figara. W październiku 2005 jego nowa powieść Moje życie z Mozartem została wydana w kilku państwach.
We Francji wszystkie jego prace wydawane są przez wydawnictwo Albin Michel.
Od 2002 roku Schmitt mieszka w Brukseli, a w 2008 uzyskał obywatelstwo belgijskie.
W 2001 roku przyznano mu nagrodę GrPrix du Théâtre de l’Académie Française. W roku 2010 otrzymał Nagrodę Goncourtów w kategorii opowiadania za zbiór opowiadań Trucicielka[2].
Na polski jego twórczość tłumaczyli: Hanna Abramowicz, Maria Braunstein, Jan Brzezowski, Wawrzyniec Brzozowski, Barbara Grzegorzewska, Gabriel Karski, Jan Maria Kłoczowski, Anna Lisowska, ?ukasz Müller, Krystyna Rodowska, Agata Sylwestrzak-Wszelaki i Ewa Wieleżyńska.
Twórczość
Proza
La Secte des égoïstes 1994, polskie wydanie: Sekta egoistów, tłum.?ukasz Müller, Wydawnictwo Znak literanova 2015
Milarepa 1997. zbiór powieści "Księga o niewidzialnym" tłum. ?ukasz Müller, Wydawnictwo Znak literanova 2012
LÉvangile selon Pilate 2000, polskie wydania: Ewangelia według Piłata, tłum. Krystyna Rodowska, Wydawnictwo Literackie 2003; 2005; tłum. Hanna Abramowicz, Wydawnictwo Literackie 2009.
Monsieur Ibrahim et les fleurs du Coran 2001, polskie wydanie: Pan Ibrahim i kwiaty Koranu, tłum. Barbara Grzegorzewska, Znak 2004, również ekranizacja.
La Part de l’autre 2001, polskie wydania: Przypadek Adolfa H., tłum. Ewa Wieleżyńska, Znak 2007; Znak Literanova 2012.
Guignol aux pieds des Alpes 2002.
Lorsque jétais une œuvre d’art 2002, polskie wydanie: Kiedy byłem dziełem sztuki, tłum. Maria Braunstein, Znak 2007.
Oscar et la dame Rose 2002, polskie wydania: Oskar i pani Róża, tłum. Barbara Grzegorzewska, Znak 2004; Znak Literanova 2011.
L’Enfante de Noé 2004, polskie wydanie: Dziecko Noego, tłum. Barbara Grzegorzewska, Znak 2005.
Ma Vie avec Mozart 2005, polskie wydanie: Moje życie z Mozartem, tłum. Jan Maria Kłoczowski, Znak 2008.
Odette Toulemonde et autres histoires 2006, polskie wydanie: Odette i inne historie miłosne, tłum. Jan Brzezowski, Znak 2009.
La rêveuse d’Ostende 2007, polskie wydania: Marzycielka z Ostendy, tłum. Anna Lisowska, Znak 2009; Znak Literanova 2011.
Ulysse from Bagdad 2008, polskie wydanie: Ulisses z Bagdadu, tłum. Jan Maria Kłoczowski, Znak 2010.
Le Sumo qui ne pouvait pas grossir 2009, polskie wydanie: Zapasy z życiem, tłum. Gabriel Karski, Agata Sylwestrzak-Wszelaki, Znak 2010.
Concerto a’la memoire d’un ange 2010, polskie wydanie: Trucicielka, tłum. Agata Sylwestrzak-Wszelaki, Znak 2011.
Quje pense que Beethoven est mort alorsque tant de crétins vivent… suivi de Kiki van Beethoven 2010, polskie wydanie: Kiki van Beethoven, tłum. Agata Sylwestrzak-Wszelaki, Znak Literanova 2011.
La femme au miroir 2011, polskie wydanie: Kobieta w lustrze, tłum. ?ukasz Müller, Znak 2012.
Les Dix Enfants que madame Ming n’a jamais eus 2012, polskie wydanie: Tajemnica pani Ming, tłum. ?ukasz Müller, Znak 2014.
Les Deux Messieurs de Bruxelles 2012, polskie wydanie: Małżeństwo we troje, tłum. Agata Sylwestrzak-Wszelaki, Znak 2013.
Les Perroquets de la place d’Arezzo 2013, polskie wydanie: Papugi z placu d’Arezzo, tłum. ?ukasz Müller, Znak 2014.
L’Elixir d’amour 2014, polskie wydanie: Napój miłosny, tłum. Wawrzyniec Brzozowski, Znak 2015.
Le Poison d´amour 2014, polskie wydanie: Zazdrośnice, tłum. ?ukasz Müller, Znak 2016.
La Nuit de feu 2015, polskie wydanie: Noc ognia, tłum. ?ukasz Müller, Znak 2016.
LHomme qui voyait à travers les visages 2016.
Sztuki teatralne
La Nuit de Valognes 1991.
Le Visiteur 1993.
Golden Joe 1995.
Variations énigmatiques 1996.
Courtes pièces en un acte 1996.
Le Libertin 1997.
Milarepa 1997.
Frédérick ou le boulevard du crime 1998.
Hôtel des deux mondes 1999.
Le Bâillon 1999.
Mille et un jours 2000.
Oscar et la Dame rose 2002.
Petits crimes conjugaux 2003, polskie wydania: Małe zbrodnie małżeńskie, tłum. Barbara Grzegorzewska, Znak 2005; 2008.
Mes Évangiles 2004, polskie wydanie: Moje Ewangelie, tłum. Barbara Grzegorzewska, Znak 2006, adaptacja teatralna powieści Ewangelia według Piłata.
La tectonicque des sentiments 2007, polskie wydania: Tektonika uczuć, tłum. Barbara Grzegorzewska, Znak 2008; Historie miłosne, tłum. Jan Brzezowski, Barbara Grzegorzewska, Anna Lisowska, Znak 2010; 2012.
Le Bossu 2008.
Milady 2010.
Kiki van Beethoven 2010.
Le Journal d’Anne Frank 2012.
Un homme trop facile 2013.
The Guitrys 2013.
La trahison d’Einstein 2014.
Georges et Georges 2014.
Si on recommençait 2014.
Le joueur déchecs 2014.
Lélixir d’amour 2015.
Hibernatus 2015.
Wydania zbiorowe
Opowieści o niewidzialnym, tłum. Barbara Grzegorzewska, Znak 2005. Zawiera: Oskar i pani Róża, Pan Ibrahim i kwiaty Koranu, Dziecko Noego.
Księga o niewidzialnym, tłum. Barbara Grzegorzewska, ?ukasz Müller, Agata Sylwestrzak-Wszelaki, Znak Literanova 2012. Zawiera: Milarepa, Pan Ibrahim i kwiaty Koranu, Oskar i pani Róża, Dziecko Noego, Zapasy z życiem.
Théâtre. La Nuit de Valognes, Le Visiteur, Le Bâillon, L’école du diable 1999, polskie wydanie: Intrygantki, tłum. Wawrzyniec Brzozowski, Znak Literanova 2013. Zawiera: Noc w Valognes, Gość, Knebel, Szatańska filozofia.
![Okładka książki Dziecko Noego. [Dokument dźwiękowy] CD 1 5](okladki/ISBN/8360/8360313164.jpg)
