Biblioteka Publiczna

Listy do żony. 1, 1923-1927

Autor: Witkiewicz, Stanisław Ignacy

Notka biograficzna

Korespondencja Stanisława Ignacego Witkiewicza z żoną, Jadwigą z Ungurów, obejmuje 1278 listów, kartek, widokówek i telegramów, pisanych od 21 marca 1923 do 24 sierpnia 1939 (z przerwami, kiedy Witkacy przebywał w Warszawie, gdzie mieszkała żona). To wielkie dzieło, niemające odpowiednika w literaturze polskiej. Jego wyjątkowa wartość polega na tym, że Witkacy jest w swoich listach szczery do granic ekshibicjonizmu i traktuje

żonę niemal jak spowiednika, któremu można wyjawić najskrytsze myśli i najintymniejsze przeżycia.Cała korespondencja stanowi świadectwo skomplikowanych więzi uczuciowych łączących tych dwoje ludzi, których małżeństwo przeżywało trudne okresy, ale przetrwało próbę czasu. To także bezcenne źródło wiedzy o życiu i twórczości Witkacego, a zarazem autentyczny dokument psychologiczny, ukazujący niezwykłą osobowość człowieka i artysty. "Listy do żony" czyta się jak fascynującą i wielowątkową powieść autobiograficzną, której tłem jest środowisko zakopiańskie ukazane z ironią i humorem.Cała korespondencja została zebrana czterech tomach. Tom 1 zawiera 238 listów z lat 1923-1927 oraz kilkanaście pism i listów od różnych osób, które Witkacy przesyłał żonie do lektury lub na odwrocie których pisał listy do niej. Wszystkie listy zostały opatrzone szczegółowymi przypisami, wszystkie tomy bogato ilustrowane.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Witkiewicz, Stanisław Ignacy

Stanisław Ignacy Witkiewicz herbu Nieczuja, pseudonim „Witkacy” ur. 24 lutego 1885 w Warszawie, zm. 18 września 1939 w Jeziorach – polski pisarz, malarz, filozof, dramaturg i fotografik.Pierwsze lata życia spędził w Warszawie, mieszkając wraz z rodzicami w nieistniejącej dziś kamienicy przy ul. Hożej 11. W roku 1890, z powodu choroby Stanisława Witkiewicza–ojca, rodzina przeniosła się do Zakopanego. Po przeprowadzce w góry, 27 stycznia 1891 roku Stanisław Ignacy został ochrzczony – matką chrzestną była aktorka Helena Modrzejewska, a ojcem chrzestnym Jan Krzeptowski-Sabała, [>>] gawędziarz i pieśniarz góralski. Młody Witkiewicz pisał dramaty, prace filozoficzne, interesował się malarstwem, fotografią i naukami ścisłymi[3]. W roku 1903 eksternistycznie zdał maturę we Lwowie. Wśród jego przyjaciół, poznanych w tym okresie, znajdowali się m.in.: Leon Chwistek – malarz, późniejszy matematyk, profesor Uniwersytetu Lwowskiego, Tadeusz Szymberski – młodopolski poeta, Bronisław Malinowski – przyszły antropolog oraz fotografik Tadeusz Langier. W roku 1905 Witkiewicz – wbrew woli ojca – rozpoczął studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, najpierw w pracowni Jana Stanisławskiego, później Józefa Mehoffera. Kilkuletni pobyt w Krakowie był w jego życiu podstawowym doświadczeniem. Włączył się wówczas w działania artystyczne grupy młodych malarzy związanych z ASP, wiele podróżował, m.in. do Paryża, poznając najnowsze prądy malarstwa europejskiego. W tym okresie Witkiewicz przeżywał też burzliwy, kilkuletni związek z Ireną Solską, wybitną artystką teatralną. Wyrazista postać kobieca, której pierwowzorem była „pani S.”, stanie się częstym motywem w jego późniejszej twórczości.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Ignacy_Witkiewicz

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: