Biblioteka Publiczna

Wielki ogień

Tytuł oryginału: "Le Grand Feu, ".

Autor: Bourin, Jeanne

Notka biograficzna

Akcja powieści rozgrywa się na przełomie XI i XII wieku we Francji, nad Loirem i Loarą, jeśli pominąć epizod, gdy przenosi się na drugi brzeg kanału La Manche. Nazwa osady Le Grand Feu upamiętnia wielki pożar donżonu w miasteczku Fréteval, gdy piętnastoletnią hafciarkę Isamborę uratował z płomieni o dziewięć lat od niej starszy Bernold, mistrz szklarski. Rodzącemu się między nimi

uczuciu staje na przeszkodzie wuj ocalonej, pragnący dla niej innego męża, toteż jej wybawiciel uprowadza ją, by poślubić w Blois.
Zakłada własny warsztat i zyskuje renomę w swoim rzemiośle, wykonując i montując witraże w licznych powstających wówczas budowlach sakralnych, natomiast jego żona prowadzi dom i zarządza majątkiem. Rodzi im się kilkoro dzieci, lecz w pewnym momencie Bernold zakochuje się z wzajemnością w narzeczonej swojego syna. Ucieka ona ze swoim niedoszłym teściem do Dover.
Idylla na angielskiej ziemi nie trwa jednak długo; ponieważ witrażysta dowiaduje się, że umierający mistrz pragnie mu przekazać sekret produkcji pewnego barwnika, wracają do Francji, gdzie wpadają w zasadzkę, zorganizowaną przez wiejską społeczność, ujmującą się za porzuconą małżonką.
Wielowątkowa powieść, w której występują liczne postaci, rozgrywa się na tle przemian gospodarczych i obyczajowych w Europie Zachodniej w okresie wypraw krzyżowych i budowy katedr. Czytelnik dowie się wiele o poszczególnych rzemiosłach, myślistwie, kulinariach, ziołolecznictwie i życiu rodzinnym.
W książce przeplatają się namiętności i interesy, czułość i okrucieństwo, wierność zasadom i ich łamanie - stanowi ona wnikliwy, oparty na źródłach historycznych obraz opisywanych czasów.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Bourin, Jeanne

Jeanne Bourin urodziła się w Paryżu w 1922 r., zmarła w Mesnil-le-Roi w 2003 r. Wychowała się w rodzinie katolickiej, jednak z czasem odeszła od wiary. Studiowała literaturę i historię na Sorbonie. W 1942 r. poslubiła krytyka i pisarza André Bourin, z którym miała troje dzieci. W 1963 r. opublikowała swoją pierwszą powieść historyczną „Le Bonheur est une femme” poświęconą miłościom Pierre’a Ronsarda oraz Agrippy d’Aubigné. Jednak później swoje zainteresowania skoncentrowała na średniowieczu, a szczególnie na wieku XIII. Jej pogłębione zainteresowanie średniowieczem [>>] zbiegło się w czasie z powrotem do wiary katolickiej. Później napisała „Trés sage Heloïse” „Uczoną Heloisę”, nagrodzoną przez Akademię Francuską i „Agnès Sorel, la dame de beauté”, ale prawdziwy sukces odniosła powieść „La chambre des dames” 1979 r.. Otrzymała ona nagrodę GrPrix czytelniczek „Elle” oraz Prix des Maisons de la Presse, a w 1983 r. nakręcono według niej cieszący się wielkim powodzeniem serial telewizyjny. Powieść przetłumaczono na siedem języków, łącznie sprzedała się w dwóch miliionach egzemplarzy. Bestsellerem stał się też dalszy ciąg tej powieści, „Le Jeu de la tentation” Prix Renaissance, 1982. W swoich powieściach starała się pokazać inne oblicze średniowiecza, obalając wiele nieprawdziwych mitów z nim związanych, szczególnie zaś podkreślając w ślad za Régine Pernoud, znakomitą francuską mediewistką ważną rolę jaką odgrywały w owym czasie kobiety. I choć zarzucano jej zbytnie idealizowanie owej epoki, jej powieści miały na pewno wielki wpływ na zmianę opinii o średniowieczu w społeczeństwie francuskim.

Źródło: wydawnictwoliterackie.pl

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: