Teodycea : o dobroci Boga, wolności człowieka i pochodzeniu zła
tyt. oryg. : "Essais de Théodicée sur la bonté de Dieu, la liberté de l`homme et l`origine du mal ".
Autor: Leibniz, Gottfried Wilhelm
Jedno z najwybitniejszych dzieł klasyka filozofii niemieckiej i filozofii w ogóle. Stanowi wynik wieloletnich przemyśleń Leibniza na temat Boga w jego relacji do świata i człowieka; jest świadectwem racjonalizmu religijnego filozofa oraz dążenia do poszukiwania rzetelnych rozwiązań filozoficznych, mogących pogodzić skłóconych przedstawicieli różnych wyznań, do wykazania zgodności teologii z filozofią oraz
uzasadnienia tezy, że istniejący świat jest najlepszym z możliwych światów. Przekład Teodycei na język polski jest bardzo ważnym uzupełnieniem korpusu Leinizjaskiego. Wstęp, komentarze oraz indeksy podnoszą walory dydaktyczne tekstu źródłowego. http://www.empik.com/teodycea-leibniz-gottfried-wilhelm,
Zobacz pełny opis| Odpowiedzialność: | Gottfried Wilhelm Leibniz ; przełożyła i przypisami opatrzyła Małgorzata Frankiewicz ; przekład przejrzał i wstępem poprzedził Jerzy Kopania. | ||||||||
| Seria: | Biblioteka Klasyków Filozofii | ||||||||
| Hasła: | 1701-1800 Antropologia filozoficzna - 18 w. Antropologia teologiczna - 18 w. Bóg - filozofia | ||||||||
| Adres wydawniczy: | Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN , 2001. | ||||||||
| Opis fizyczny: | XXX, 587, [2] s. ; 20 cm. | Uwagi: | Tyt. oryg.: Essais de Théodicée sur la bonté de Dieu, la liberté de l`homme et l`origine du mal // In: Opera philosophica omnia, 1840. Indeksy. | Powiązane zestawienia: | Metafizyka | Teologia Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki | Dodaj recenzje, komentarz | |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
CzN nr XXI
ul. Bukietowa 4A
tel. 22 898 30 33
Sygnatura: 331
Numer inw.: 331
Dostępność: tylko na miejscu
Notka biograficzna:
Leibniz, Gottfried Wilhelm
Gottfried Wilhelm Leibniz Leibnitz – niemiecki polihistor: filozof, matematyk, prawnik, inżynier-mechanik, fizyk, historyk i dyplomata. Po skończeniu studiów filozoficznych na Uniwersytecie w Lipsku 1663 wyjechał do Heidelbergu, a potem Jeny, aby studiować nowożytną fizykę, matematykę i prawo. Po uzyskaniu tytułu doktora praw 1667 wstąpił do służby dyplomatycznej i został wysłany na dwór Ludwika XIV. Na ten czas przypada wynalezienie przez niego rachunku różniczkowego i całkowego. Gdy książę Hanoweru, Jerzy Ludwik, rozpisał konkurs na swojego osobistego asystenta, Leibniz [>>]
Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:
