Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
CzN nr XXI
ul. Bukietowa 4A
tel. 22 898 30 33
Sygnatura: 45
Numer inw.: 45
Dostępność: tylko na miejscu
schowek
Inne wydania tej pozycji w zbiorach biblioteki:
Notka biograficzna:
Wittlin, Józef
Józef Wittlin ur. 17 sierpnia 1896 w Dmytrowie, zm. 28 lutego 1976 w Nowym Jorku – polski poeta, prozaik i tłumacz żydowskiego pochodzenia. Autor powieści, esejów i utworów poetyckich. Współpracownik Radia Wolna Europa. Jego najwyżej cenionym utworem jest powieść Sól ziemi 1935. W latach 1906–1914 Józef Wittlin uczęszczał do VII gimnazjum klasycznego. Zadebiutował w tamtejszej gazetce młodzieżowej "Wici" wierszem pt. Prolog. W sierpniu 1914 roku Wittlin wstąpił do ochotniczej formacji wojskowej Legion Polski; oddział ten jednak został rozwiązany ze względu na odmowę [>>] złożenia przysięgi rządowi austriackiemu. W 1915 r. Wittlin udał się do Wiednia, gdzie uzyskał maturę i rozpoczął studia filozoficzne. Brał udział w bogatym życiu kulturalnym Wiednia, nawiązał znajomość m.in. z Rilkem i Karlem Krausem. W 1916 r., wraz z przyjacielem Josephem Rothem, wstąpił do armii austriackiej. Przeszkolenie Wittlin odbył w elitarnym wiedeńskim 21 batalionie feldjegrów. Stamtąd został za rozmawianie po polsku oddelegowany karnie do Kraśnika. Został wcielony do pi ty, jednak niedługo przed wymarszem na front włoski zachorował na szkarlatynę. Choroba uniemożliwiła mu bezpośredni udział w walkach, służbę wojskową odbywał poza frontem, m.in. jako tłumacz w obozie włoskich jeńców. W tym czasie pracował nad rozpoczętym już w szóstej klasie gimnazjum przekładem Odysei wyd. w 1924.
W latach 1920–1922 związany był z czasopismem ekspresjonistów "Zdrój", w którym ukazały się jego Hymny 1920. Nie był jednak silnie zaangażowany w działalność ekspresjonistyczną – nie pisał tekstów teoretycznych i programowych, a po latach krytykował ruch za próby reformowania rzeczywistości za pomocą abstrakcyjnych środków.
W 1922 roku Wittlin przeprowadziÅ‚ siÄ™ do Å?odzi. PracowaÅ‚ tam jako kierownik Teatru Miejskiego. ZaÅ‚ożyÅ‚ także wraz z Henrykiem BarwiÅ„skim szkoÅ‚Ä™ dramatycznÄ…, w której sam wykÅ‚adaÅ‚, pisywaÅ‚ również recenzje teatralne dla "GÅ‚osu Polskiego". ZajmowaÅ‚ siÄ™ ówczeÅ›nie także propagowaniem pacyfizmu, m.in. poprzez szkice Wojna, pokój i dusza poety i Inwentarz kultury narodowej. W 1924 ożeniÅ‚ siÄ™ z HalinÄ… Hendelsman, z którÄ… miaÅ‚ później córkÄ™ ElżbietÄ™ ur. 1932. Od 1925 roku Wittlin odbyÅ‚ liczne podróże jako stypendysta rzÄ…dowy. M.in. w latach 1925–1926 przebywaÅ‚ we WÅ‚oszech, gdzie zbieraÅ‚ materiaÅ‚y do książki o Å›w. Franciszku nie zostaÅ‚a ona nigdy ukoÅ„czona, w czasopismach ukazywaÅ‚y siÄ™ jedynie jej fragmenty. W 1927 r. przeprowadziÅ‚ siÄ™ do Warszawy, gdzie zwiÄ…zaÅ‚ siÄ™ ze Å›rodowiskiem skamandrytów. PomiÄ™dzy 1929 a 1932 roku mieszkaÅ‚ we Francji, gdzie zbieraÅ‚ materiaÅ‚y do powieÅ›ci Sól ziemi. Również we Francji przebywaÅ‚ pisarz w momencie wybuchu II wojny Å›wiatowej. UdaÅ‚o mu siÄ™ sprowadzić tam żonÄ™ i córkÄ™. PoczÄ…tkowo mieszkali w Paryżu, jednak po ataku III Rzeszy na FrancjÄ™ przenieÅ›li siÄ™ na poÅ‚udnie, do nieokupowanej części kraju. W 1940 r. po klÄ™sce Francji przedostali siÄ™ do Portugalii, a nastÄ™pnie w 1941 roku wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef_Wittlin
Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:
