Biblioteka Publiczna

Oczy czasu : wiersze niedawne

Autor: Kłoczowski, Jan Maria

Recenzja Jarosława Mikołajewskiego [Gazeta Wyborcza, 2007-04-24]Ta książeczka z wierszami niczym się nie narzuca. Ani osobą autora, którego nazwisko wielu czytelników skojarzy z tłumaczem (Balthusa, Yourcenar, Ciorana...), a nie z poetą, autorem jednego dotychczas zbioru "Pomiędzy" z 2001 r. Nie narzucają się też "Oczy czasu" ani obowiązkiem czytania, ani problematyką, która pozostaje po stronie prywatnej, a nawet bardzo

intymnej. A jednak wiersze Jana Marii Kłoczowskiego zawarte w obu zbiorach wchodzą do środka i robią swoje. Ich intymność ociera się o prywatność każdą, dotykając widocznie miejsc wspólnych ludziom, którzy noszą w sobie ciężar rodziny, pejzażu i lektur.Poezja Kłoczowskiego rodzi się z przeżywania rodziny i ludzi tak bliskich, że prawie rodzinnych, z pejzażu i ze sztuki, nie tylko literatury. Również muzyki i malarstwa. Obszary rodzinne są pełne napięć, jak w obrazie "prawego ojca", który "nie ma prawej ręki`, lecz także delikatne i kojące, jak dziecięce wspomnienie o wykrochmalonym fartuchu niani. Pejzaże bywają ostre, zaludnione przez szczury, burzliwe, pozbawione "horyzontu jutra", w najlepszym przypadku obojętne na podpatrującego je naturalistę. Sztuka i literatura są miejscami upragnionej wspólnoty. Kłoczowski oczekuje od nich zrozumienia dla własnych rozterek, domyślając się dramatu ich twórców.Problemy zahaczają o siebie, układają w łańcuchy. Wśród burzy pojawia się Wielki Piątek, pomiędzy naturą kamienia a porannym Lublinem wyrasta "Gorzki erotyk". Harmonie gonią paradoks. Kłoczowski wciąga w wiersze całe swoje życie, z gruntownymi sprawami i oscylacją nastrojów, z niemałą rozpaczą i niejasną radością, jakie zostały mu dane. Czym więc są jego wiersze? Chyba znakiem odczuwania i osamotnienia stawianym z nadzieją, że rozpozna się w nim ktoś inny - jakiś towarzysz życia lub choćby tylko rozmowy.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)