Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Wyp. nr 1
ul. Puławska 43
tel. 22 849 25 28
Notka biograficzna:
Wasilewski, Leon
Leon Wasilewski ur. 24 sierpnia 1870 w Petersburgu, zm. 10 grudnia 1936 w Warszawie – działacz PPS, bliski współpracownik Piłsudskiego, architekt polskiej polityki wschodniej u progu niepodległości. Drugą z jego trzech córek była Wanda.
Był członkiem Ligi Narodowej w latach 1893–1894. W 1893 wyjechał do Lwowa, gdzie wstąpił do PPS wcześniej krótko sympatyzował z endecją i poznał Józefa Piłsudskiego. Kilka lat spędził w Londynie, wydając socjalistyczne pismo „Przedświt”. Po powrocie do Galicji zajmował się redagowaniem „Robotnika”, publikował też artykuły [>>] w czasopiśmie „Witeź”.
Po rozłamie w PPS pozostał wierny ugrupowaniu Józefa Piłsudskiego – PPS Frakcji Rewolucyjnej. Został członkiem Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych i Polskiego Skarbu Wojskowego.
W czasie I wojny światowej działał w Naczelnym Komitecie Narodowym. Był szefem Wydziału Prasowego i członkiem Rady Polskiej Organizacji Narodowej w 1914. Członek kierownictwa Zjednoczenia Stronnictw Niepodległościowych z ramienia Związku Chłopskiego w 1915 roku. Od 1917 należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. Był pracownikiem Biura Komisji do Spraw Jeńców Tymczasowej Rady Stanu. W listopadzie 1918 Wasilewski został ministrem spraw zagranicznych w rządzie Jędrzeja Moraczewskiego. Po dymisji rządu wyjechał do Francji, by uczestniczyć w pracach Komitetu Narodowego Polskiego, dokooptowany jako delegat Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego po przekształceniu KNP w delegację Polski na paryską konferencję pokojową. W latach 1920–1921 poseł RP w Estonii. Brał udział w negocjacjach pokojowych z Rosją sowiecką, kończących wojnę polsko-bolszewicką. Po podpisaniu i ratyfikacji traktatu ryskiego przewodniczył polskiej delegacji w Mieszanej Komisji Granicznej.
W II Rzeczypospolitej zajmował się pracą naukową – w 1924 mianowano go prezesem Instytutu Badania Najnowszej Historii Polski, pięć lat później założył pismo „Niepodległość”, wydawał pisma i korespondencje marszałka Piłsudskiego, a na początku lat trzydziestych został szefem Instytutu Badań Spraw Narodowościowych. Do końca życia działał w PPS, w 1931 został wiceprezesem jej Rady Naczelnej.
Wasilewski był w okresie wojny polsko-bolszewickiej zdecydowanym zwolennikiem budowy federacji Polski, Litwy i Białorusi i sojuszu z niepodległą Ukrainą. Po traktacie ryskim sprzeciwiał się idei polonizacji Białorusinów i Ukraińców, domagając się prowadzenia wobec nich polityki asymilacji państwowej[13]. Działacz ruchu prometejskiego.
Źródło: https://pl.wikipedia.org
Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:
