Max Scheler ur. 22 sierpnia 1874 w Monachium, zm. 19 maja 1928 we Frankfurcie nad Menem – filozof niemiecki, przedstawiciel fenomenologii.
Max Scheler poznał w 1901 Edmunda Husserla i pod jego wpływem został fenomenologiem, ale zbudował zupełnie inną wersję tego nurtu filozoficznego. Najwięcej dokonał w filozofii praktycznej, zwłaszcza w etyce.
Scheler był przedstawicielem tzw. drugiego etapu rozwoju fenomenologii, który trwał od czasu, kiedy Edmund Husserl przeniósł się z Getyngi do Fryburga Badeńskiego, tj. od 1914 do około 1930 roku. W tym czasie na studia do Husserla przyjeżdżali [>>] ludzie z całego świata, m.in. Roman Ingarden i Edyta Stein. Scheler pozostawał jednocześnie jednym z najciekawszych kontynuatorów Husserla z okresu ″Badań logicznych” oraz pozostawał krytyczny wobec transcendentalnego idealizmu Husserla z okresu ″Idei″, tzn. uznawał redukcję eidetyczną, ale nie redukcję transcendentalną. Rozbieżności w kwestiach filozoficznych sprawiły, że stosunki z Husserlem pozostawały napięte. Filozofię Schelera rozwijali m.in. filozofowie katoliccy Dietrich von Hildebri Karol Wojtyła. Scheler wniósł także wielki wkład do socjologii wiedzy formułując tu wiele praw zależności czynników realnych i idealnych, a zwłaszcza prawo bezsilnego ducha. Sformułował także prawo następstwa dominujących czynników realnych w społeczeństwie. Dzieła:
Zur Phänomenologie und Theorie der Sympathiegefühle und von Liebe und Haß, 1913
Der Genius des Kriegs und der Deutsche Krieg, 1915
Der Formalismus in der Ethik und die materiale Wertethik, 1913 – 1916
Krieg und Aufbau, 1916
Vom Umsturz der Werte, 1919
Neuer Versuch der Grundlegung eines ethischen Personalismus, 1921
Vom Ewigen im Menschen, 1921
Probleme der Religion. Zur religiösen Erneuerung, 1921
Wesen und Formen der Sympathie, 1923 neu aufgelegt als Titel von 1913: Zur Phänomenologie...
Schriften zur Soziologie und Weltanschauungslehre, 3 Bände, 1923/1924
Probleme einer Soziologie des Wissens, 1926
Die Wissensformen und die Gesellschaft, 1926
Der Mensch im Zeitalter des Ausgleichs, 1927
Die Stellung des Menschen im Kosmos, 1928
Philosophische Weltanschauung, 1929
