Druga śmierć opery
Tyt. oryg.: "Opera`s second death, ".
Autor: Žižek, Slavoj
Opera jako forma jest już w zasadzie martwa. Uważa się, że ostatnie wielkie opery powstały około 1900 roku. Filozof i znawca psychoanalizy Slavoj Žižek zwraca jednak uwagę, że rok 1900 to także rok "wynalezienia" przez Freuda psychoanalizy. Czy jest to przypadek? Książka Žižka i Dolara to dogłębne studium opery - gatunku, jego arcydzieł i natury jego śmierci. Używając olśniewającego
zestawu narzędzi, autorzy badają dziwne impulsy, które rządzą postaciami u Mozarta i Wagnera, badają również nasze własne pragnienie śmierci i miłość do opery. Mozarta rozumienie psychoanalizy i poczucie humoru Wagnera to tylko dwie z wielu niespodzianek w błyskotliwej analizie Žižka i Dolara. Druga śmierć opery to rozbudowana aria na temat, który na pewno nie jest martwy.
Zobacz pełny opisOdpowiedzialność: | Slavoj Žižek, Mladen Dolar ; przeł. Sławomir Królak. | ||||||||
Hasła: | Mozart, Wolfgang Amadeus - (1756-1791) Wagner, Richard - (1813-1883) Psychoanaliza Śmierć - w muzyce Opera - filozofia Opera - historia Opera - socjologia | ||||||||
Adres wydawniczy: | Warszawa : Wydawnictwo Sic!, 2008. | ||||||||
Opis fizyczny: | 327, [1] s. ; 21 cm. Uwagi: | Bibliogr. s. 315-321. Indeks. | Powiązane zestawienia: | Opera | Psychoanaliza Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki | Dodaj recenzje, komentarz | |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
CzN nr IV
ul Wiktorska 10
tel. 22 845 00 88
Sygnatura: 46.026
Numer inw.: 46026
Dostępność: tylko na miejscu
Notka biograficzna:
Žižek, Slavoj
Slavoj Žižek ur. 21 marca 1949 w Lublanie – słoweński socjolog, filozof, marksista i krytyk kultury. Jest profesorem w Instytucie Socjologii Uniwersytetu w Lublanie, wykłada także w European Graduate School i na uniwersytetach amerykańskich. Wprowadza do współczesnej filozofii dorobek psychoanalizy, przede wszystkim na pole analiz zjawisk społecznych, jest także komentatorem myśli francuskiego psychoanalityka Jacques’a Lacana. Inspiruje się również niemieckim idealizmem oraz marksizmem. Cechą charakterystyczną jego książek są częste odwołania do kina, literatury i sztuk [>>]