Ahmed Salman Rushdie ur. 19 czerwca 1947 w Bombaju – brytyjski pisarz i eseista pochodzenia indyjskiego, specjalizujący się w tematach związanych z Subkontynentem Indyjskim i relacjami świata zachodniego ze wschodem. Zdobywca Nagrody Bookera za książkę pt. „Dzieci północy”. Jego twórczość charakteryzuje się magicznym realizm.
Debiutował książką „Grimus”, która początkowo nie odniosła sukcesu. Dopiero jego druga powieść „Dzieci północy” przyniosła mu sławę. Jego najsłynniejszą książką jest czwarta z kolei pt. Szatańskie wersety, w budowie wzorowana [>>] po części na powieści Bułhakowa Mistrz i Małgorzata. Książka podejmująca problematykę początków islamu, spotkała się z niezwykłą wrogością w krajach muzułmańskich. Rushdie został wyklęty przez wyznawców tej religii, a jego książki płonęły na stosach. Po oficjalnym obłożeniu go przez ajatollaha Chomejniego fatwą, nakazującą każdemu wiernemu muzułmaninowi zabicie pisarza, musiał żyć w ukryciu pod stałą ochroną policji.
Prozaik został odznaczony francuskim Orderem Sztuki i Literatury w styczniu 1999 roku. W czerwcu 2007 brytyjska królowa Elżbieta II nadała Rushdiemu szlachectwo za zasługi na rzecz literatury, wywołując oburzenie w świecie islamu. Dziennik The Times w 2008 roku ogłosił go trzynastym z pięćdziesięciu najwybitniejszych pisarzy brytyjskich doby powojennej.
Od 2000 roku mieszka w Stanach Zjednoczonych, gdzie wykłada na metodystycznym Uniwersytecie Emory. Został także członkiem Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury.