Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
CzN nr XXI
ul. Bukietowa 4A
tel. 22 898 30 33
Sygnatura: SDP: 15777
Numer inw.: 8995
Dostępność: tylko na miejscu
schowek
Notka biograficzna:
Fiori, Cesira
Fiori, Cesira. - Urodziła się w Rzymie 25 listopada 1890. W 1907 r. rozpoczęła naukę w szkole podstawowej, a rok później zaczęła nauczać w państwowej szkole wiejskiej w Velletri. W 1912 r. uzyskała dyplomy z pedagogiki i francuskiego. W 1913 r. opublikowała w Rzymie książkę "Il Farfa" o życiu chłopów. Przyłączyła się do ruchu na rzecz edukacji na rzymskiej wsi, animowanego przez G. Cena i Sibillę Aleramo i poświęciła się organizacji związku nauczycieli. W 1910 wstąpiła do Włoskiej Partii Socjalistycznej, F. brał udział w demonstracjach przeciwko wojnie w Libii. [>>] Inną dziedziną, w którą angażowała się, była emancypacja kobiet: wstąpiła do Włoskiego Stowarzyszenia Kobiet i zajmowała się problemami pielęgniarek, szwaczek, pracowników domowych, walki o emeryturę gospodyń domowych i praw politycznych oraz cywile kobiet. W 1921 r. wstąpiła do partii komunistycznej. W 1923 r. książka "Il Lazio", poświęcona historii, legendom, zwyczajom i tradycjom regionu, wygrała krajowy konkurs Mondadori „Książki regionalne Włoch” i została przyjęta do szkół podstawowych i gimnazjów w Lacjum, ale dla Postawa F., wyraźnie niechętna faszyzmowi, została usunięta z obiegu na mocy Ministerstwa Edukacji. Pozbawiona pracy, udzielała prywatnych lekcji a w 1928 r. przetłumaczyła opowiadaia Isaaka Babla dla magazynu literatury słowiańskiej w 1944 r. Przetłumaczył książkę Aleksandra Fadejewa. 27 kwietnia 1933 r. została aresztowana wraz z P. Grifone, D. Leone, D. Marini, M. Marroni i adoptowanym synem Mario Mammucari, pod zarzutem próby odtworzenia partii komunistycznej. Została skazana na pięć lat więzienia i wysłana do odbycia kary na wyspie Ponza. Stamtąd została przeniesiona w kwietniu następnego roku do zamkniętej kolonii Usticy, gdzie pozostała do września, kiedy ze względów zdrowotnych została przeniesiona do Maratei. Chociaż nałożony na nią okres kary wygasł w kwietniu 1938 r., pozostała w więzieniu. W 1939 r. poprosiła i uzyskała pozwolenie na dotarcie do męża Umberto Cumara, zamkniętego w San Demetrio w Vestini. F. i Cumar nawiązali kontakt z komunistami, z którymi po 25 lipca 1943 r. utworzyli podziemną organizację. W październiku 1944 r. F. wróciła do Rzymu, gdzie wznowiła nauczanie i poświęciła się organizacji związku nauczycieli. Była członkiem komitetu kultury Centralnego Komitetu Partii Komunistycznej. Zmarła w Rzymie 9 stycznia. 1976.
Źródło: Wikipedia
