Biblioteka Publiczna

Emil ze Smalandii ; Lotta z ulicy Awanturników

Tytuł oryginalny : "Emil i Lönneberga ".
Tytuł oryginalny : "Lotta p? Br?kmakargatan ".

Autor: Lindgren, Astrid

Notka biograficzna

Szkoda tych Svenssonów, że mają takiego urwisa - mawiali sąsiedzi przyglądając się psotom Emila. Ale wiecie co? Byli w błędzie! Po pierwsze Emil nigdy nie psocił na złość. Po drugie - sam Thomas Edison, wynalazca gramofonu i żarówki, uważany był w szkole za nicponia, bo zamiast się uczyć, ciągle coś rozkręcał, konstruował i sprawdzał, jak działa. Emil podobnie - a przy swej

nieposkromionej ciekawości ma prawdziwy talent do wpadania w tarapaty. Na szczęście mądrzy rodzice Emila rozumieją, że jest on dobrym dzieckiem i po prostu jak każdy chłopiec musi znaleźć ujście dla swej energii i pomysłów - czasami doprawdy szokujących...Pięcioletnia Lotta wstaje z łóżka lewą nogą i czuje, że cała rodzina, ba, cały świat są przeciwko niej. A kiedy wszystko dookoła jest takie okropne, nie pozostaje nic innego, jak wyprowadzić się z domu! Sąsiadka, pani Berg, wspaniałomyślnie udostępnia jej poddasze we własnym ogrodowym domku. Początkowo Lotta jest zachwycona swoim nowym życiem, ale wieczorem wszystko się zmienia...

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Lindgren, Astrid

Urodzona: 14 listopada 1907. Zmarła: 28 stycznia 2002. Szwedzka autorka literatury dziecięcej. Urodzona w rodzinie zamożnego chłopa, Samuela Augusta Ericssona i Hanny z domu Jonsson, dorastała w gospodarstwie Näs na skraju Vimmerby w Smalandii, razem z trójką rodzeństwa i rodzicami. Była drugim w kolejności dzieckiem. Naukę szkolną rozpoczęła w wieku 7 lat; gdy miała 13 lat, jedno z jej wypracowań ukazało się w „Gazecie Wimmerby”. W wieku 16 lat zdała egzamin końcowy w gimnazjum z celująca oceną ze szwedzkiego. Rok później zaproponowano jej pracę w „Gazecie Wimmerby”; [>>] była korektorką i pisała krótkie notki i reportaże. W wieku 18 lat zaszła w ciążę, w małej miejscowości był to prawdziwy skandal. Astrid wyjechała do Sztokholmu, gdzie zapisała się na kursy stenografii i maszynopisania przy szkole handlowej Bar-Lock; ukończyła je wiosną 1927 roku. Eva Andén, adwokat broniąca praw kobiet, pomogła jej i Astrid mogła urodzić syna Larsa w Kopenhadze w Righospitalet, jedynym szpitalu w Skandynawii, gdzie odbierano porody bez informowania o tym władz; znalazła jej też rodzinę, u której Astrid mogła mieszkać do rozwiązania które nastąpiło w grudniu 1926 i która stała się potem również zastępczą rodziną jej synka pani Stevens. Po ukończeniu kursów maszynopisania zatrudniła się na stanowisku prywatnej sekretarki w dziale radiowym Szwedzkiej Centrali Księgarskiej, a jej szefem został Torsten Lindfors. Następnie została asystentką redaktora w Królewskim Klubie Automobilowym, gdzie poznała swojego szefa i przyszłego męża, Sture Lindgrena. W grudniu 1929 roku pani Stevens, chora na serce, nie mogła już dłużej opiekować się Larsem, Astrid zabrała go do Sztokholmu, a w maju 1930 roku umieściła go u swoich rodziców w Näs.

Źródło: lubimyczytać.pl

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: