Charles A. Beard ur. 27 listopada 1874 w Knightstown, zm. 1 września 1948 w New Haven – amerykański historyk, jeden z najbardziej wpływowych przedstawicieli tej dyscypliny w pierwszej połowie XX wieku. Jest znany z odważnego, krytycznego podejścia do amerykańskich mitów narodowych, a w szczególności do kwestii związanych z powstaniem Stanów Zjednoczonych i roli, jaką w nim odegrali Ojcowie Założyciele.
Charles Austin Beard urodził się 27 listopada 1874, niedaleko Knightstown w stanie Indiana. Pochodził z bogatej rodziny, co pozwoliło mu na studia uniwersyteckie. Początkowo [>>] uczęszczał na metodystyczny DePauw University w Greencastle w Indianie, gdzie w 1898 uzyskał bakalaureat. Następnie wyjechał do Europy. Studiował w Oksfordzie, gdzie był współzałożycielem szkoły robotniczej. W 1900 na krótko przyjechał do ojczyzny, gdzie ożenił się z Mary Ritter. historykiem i działaczką na rzecz praw kobiet. W Wielkiej Brytanii przebywał do 1904. Wtedy na stałe powrócił do Stanów Zjednoczonych, żeby objąć posadę profesora nauk politycznych na Columbia University. W 1913 wydał swoją najsłynniejszą książkę An Economic Interpretation of the Constitution of the United States, w której położył nacisk na ekonomiczne, a nie ideowe przyczyny amerykańskiej wojny o niepodległość. W rozprawie The Economic Origins of Jeffersonian Democracy z 1915, złagodził wprawdzie niektóre sformułowania na ten temat, ale podtrzymał swoje główne tezy. Razem z żoną napisał monumentalną, dwutomową monografię The Rise of American Civilization, wydaną w 1927. Później została ona uzupełniona tomami America in Midpassage 1939 i The American Spirit 1942. W 1917 zrezygnował z katedry na Columbia University, w geście protestu przeciwko weryfikacji pracowników naukowych pod zarzutem nielojalności i działalności wywrotowej. W 1919 był jednym z założycieli New School for Social Research w Nowym Jorku. W latach 30. i 40. XX wieku skupił się na zagadnieniach polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych. Wielokrotnie krytykował administracje prezydenta Franklina Delano Roosevelta, obwiniając go o wplątanie kraju w II wojnę światową. Swoje poglądy wyraził w książkach American Foreign Policy in the Making, 1932–1940 1946 i President Roosevelt the Coming of War, 1941 1948. Ze względu na nie był krytykowany jako izolacjonista.
