George Richard Marek 13 lipca 1902 r. - 7 stycznia 1987 r. Był amerykańskim wykonawcą muzycznym i autorem biografii kompozytorów klasycznych.
Marek urodził się w Wiedniu, syn dentysty Martina Marka i Emily Weisberger. Od 1918 r. Marek studiował na uniwersytecie w Wiedniu do emigracji do Stanów Zjednoczonych w 1920 r., Gdzie został obywatelem w 1925 r. W następnym roku poślubił Muriela Heppnera; para miała jednego syna, redaktora, wydawcę i autora Richarda Marka.
Pierwszą pracą Marka w Stanach Zjednoczonych był chłopczyk w dziale strusich piór młynarza, ale wkrótce zaangażował [>>] się w reklamę. W latach 1930–1950 był wiceprezesem Agencji J. D. Tarchera. W 1950 r. Marek bezskutecznie próbował zdobyć konto reklamowe RCA Victor dla Tarchera; zamiast tego zaoferowano mu stanowisko menedżera artystów i repertuaru w RCA Victor. Siedem lat później został wiceprezesem i dyrektorem generalnym RCA Victor; pozostał na tym stanowisku do 1972 r.
Kiedy dorastał w Wiedniu, Marek regularnie odwiedzał Wiedeńską Operę Państwową; po przybyciu do Nowego Jorku stał się oddanym kandydatem do dawnej Metropolitan Opera House. Marek był redaktorem muzycznym Good Housekeeping od 1941 do 1957 roku i współzałożycielem Readers Digest Record Club. Przez wiele lat był członkiem panelu w audycjach radiowych Metropolitan Opera Quiz.
Marek wprowadził wyraźne zmiany w marketingu muzyki klasycznej w RCA Victor. Kurtki stały się bardziej kolorowe, a klasyczne płyty sprzedawano w drogeriach i supermarketach. Był odpowiedzialny za najlepiej sprzedający się album Muzyka klasyczna dla ludzi, którzy nienawidzą muzyki klasycznej w 1953 roku. Marek przyczynił się do promocji nagrań pianistów Gary Graffman i Arthur Rubinstein oraz dyrygentów Pierre Monteux, Fritz Reiner i Arturo Toscanini.
Marek kontynuował emeryturę jako konsultant RCA i Readers Digest Record Club. Zmarł w wieku 84 lat w St. Lukes-Roosevelt Hospital Center w Nowym Jorku; przeżył jego żona i ich syn oraz dwaj bracia, Carl i Frederick, obaj z Manhattanu, oraz siostra Anneliese Fish z White Plains.
Niektóre z jego książek zostały przetłumaczone na inne języki. Marek pisał także artykuły w czasopismach, np. na Bazar Harpera i notatki liniowej; był nominowany do nagrody Grammy w 1977 r. za najlepsze nuty albumowe na koncerty Beethovena: Pięć fortepianów, a Daniel Barenboim dyrygował London Philharmonic Orchestra, a Arthur Rubinstein gra na pianinie.