Hakim Bey, właśc. Peter Lamborn Wilson ur. 1945 w Nowym Jorku – amerykański pisarz, historyk kultury, krytyk społeczny, tłumacz i poeta o poglądach anarchistycznych. Twórca teorii Tymczasowej Strefy Autonomicznej. Uznawany za neo-sytuacjonistę. Często nawiązuje w swoich pismach do tego ruchu, rewidując jednak jego założenia. Zsyntetyzował założenia ruchu z ideami, które legły u podstaw utopii pirackich takich jak Port Royal czy Tortuga.
Inspiracji szukał również w świecie islamu. Sporą część swojego życia Wilson spędził w krajach Bliskiego Wschodu, a także Afganistanie, [>>] Pakistanie, Indiach i Nepalu. Zgłębiał tam m.in. ezoteryczne tradycje tantry i sufizmu. Jego przydomek jest swego rodzaju prowokacją, podobnie jak znaczna część jego poglądów na temat świata islamu i jego roli na Zachodzie.
Bey jest członkiem Mauretańskiego Kościoła Ortodoksyjnego, synkretycznej grupy religijnej ze Stanów Zjednoczonych, będącej odłamem Mauretańskiej Świątyni Nauki.
Oprócz tego, Hakim Bey ma za sobą udział w projektach muzycznych Billa Laswella „T.A.Z.”, „Hashisheen”, Jest też wykładowcą na Uniwersytecie Harvarda. W swoim najgłośniejszym tekście Bey przeciwstawia rewolucję - insurekcji powstaniu. Celem rewolucji jest trwała, nieodwracalna zmiana, i jako taka, zdaniem Beya, ponosiła ona zawsze porażkę. Aby tej porażki uniknąć, należy przestać myśleć o rewolucji jako narzędziu osiągnięcia trwałego sukcesu; należy zastąpić ją insurekcją, której istotą jest pogodzenie się z własną tymczasowością, nieuchronnością nieodległej porażki. Insurekcja ma służyć do wywalczania tu i teraz określonych stref wolności Tymczasowych Stref Autonomicznych, bez myślenia o zachowywaniu ich na stałe, ale które nawet po swojej porażce pozostawiać będą po sobie pewne trwałe ślady. Wśród historycznych prototypów TSA Bey wymieniał tzw. „pirackie utopie” i Republikę Fiume pod rządami Gabriele D’Annunzio.
