Nie-Boska komedia
Autor: Krasiński, Zygmunt.
Arystokracja kontra rewolucjoniści, stary świat kontra nowy, który jednak wciąż pozostaje w marzeniach przyszłych panów świata, to podstawowy problem dramatu artysty, który krytycznie podchodził do przewrotów wszelkiego rodzaju. Rewolucjoniści pragną zburzenia starego porządku i budowania na gruzach. Henryk już wie, że to niemożliwe, bo istnieją wartości, których unicestwienie zniszczy zarazem. Jakby na potwierdzenie
tych poglądów na scenę świata zalanego przez rewolucję wkracza Chrystus Mściciel... Spis treści Nie-Boska komedia Część pierwsza Część druga Część trzecia Część czwarta Opracowanie Biografia Zygmunta Krasińskiego Kalendarium twórczości Geneza Tytuł Czas i miejsce akcji Treść Kim jest główny bohater utworu? Pozostali bohaterowie utworu Budowa i kompozycja Problematyka utworu. Krasiński wobec rewolucji Co to jest prowidencjalizm? Nie-Boska komedia jako polistopadowy dramat romantyczny Cytaty, które mogą się przydać Indeks komentarzy do tekstu.
Zobacz pełny opisOdpowiedzialność: | Zygmunt Krasiński ; oprac. Wojciech Rzehak ; [il. Jolanta Adamus-Ludwikowska]. | ||||||
Seria: | Lektura z opracowaniem | ||||||
Hasła: | Krasiński, Zygmunt - (1812-1859) - Nie-Boska komedia Dramat polski - historia - 19 w. Dramat polski - 19 w. Materiały pomocnicze dla szkół | ||||||
Adres wydawniczy: | Kraków : Greg, cop. 2008. | ||||||
Opis fizyczny: | 110 s. : il. ; 21 cm. Uwagi: | Na s. tyt.: Notatki na marginesie, cytaty, które warto znać, streszczenie. Specjalna czcionka ułatwiająca szybkie czytanie. | Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki | Dodaj recenzje, komentarz | |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Notka biograficzna:
Krasiński, Zygmunt
Zygmunt Krasiński hrabia herbu Ślepowron ur. 19 lutego 1812 w Paryżu, zm. 23 lutego 1859 tamże — hrabia, jeden z trójcy wieszczów, największych poetów polskiego romantyzmu. II Ordynat na Opinogórze. Debiutował w 1828 jako autor przepojonych makabrą opowieści gotyckich. Już wtedy ujawniły się najbardziej charakterystyczne cechy pisarstwa Krasińskiego: jego obsesja cierpienia, zagłady i śmierci, a przy tym wewnętrzny konflikt między życiowym konwenansem a etosem romantycznej walki narodowowyzwoleńczej, dały obfity plon w postaci twórczości literackiej pełnej frenezji, [>>]