Biblioteka Publiczna

E. E..

Autor: Tokarczuk, Olga

Notka biograficzna

E.E. to inicjały głównej bohaterki, Erny Eltzner, kilkunastolatki mieszkającej z rodziną we Wrocławiu. Akcja powieści toczy się na początku XX wieku. Rozpoczyna się w momencie, gdy Erna wchodzi w świat dorosłych, gdzie spotyka ją coś niezwykłego. Coś, czego nie doświadcza każdy z nas. Otóż Erna widzi duchy. Dla precyzji - jednego. Nie ma pojęcia, kim jest, a właściwie, kim była zjawa.

Opisuje wygląd postaci i okazuje się, że jest to jej dawno zmarły dziadek. Od tego momentu życie dziewczynki diametralnie się zmienia. Pani Eltzner, matka Erny, od dawna interesująca się metafizyką, zaprasza do siebie znajomych, którzy podzielają jej fascynacje. Organizuje systematyczne seanse spirytystyczne, które wprowadzają Ernę w stan między niebem a ziemią. Między życiem, a śmiercią. Przez jej usta wypowiadają się zmarli. Wśród osób, które przybywają na spotkania są bliskie znajome matki dziewczyny, lekarz medycyny oraz Artur Schatzmann - syn kobiety, która przychodzi na seanse, by przywołać ducha zmarłego męża i wypytać go o miejsce ukrycia oszczędności - przed śmiercią bowiem nie podzielił się z nią tą informacją. Artur jest naukowcem, dlatego najpierw wątpi w jakiekolwiek zdolności nadprzyrodzone Erny, by po pewnym czasie zacząć badać dziewczynę. Chce sprawdzić, czy to, co dzieje się z Eltznerówną, jest prawdziwym stanem podświadomości, czy może dobrze sfabrykowaną zabawą dziecka. Zakłada dziennik pacjenta, który sprowadza Ernę do przypadku klinicznego. Do E.E. Olga Tokarczuk napisała "E.E" z perspektywy kilkunastu osób. Każda postać wprowadza akcję do fabuły, jednocześnie opisując, co aktualnie dzieje się z Erną. Mogłoby się wydawać, że jedynie Artur Schatzmann sprowadza dziewczynę do E.E. - anonimowej osoby, kolejnego medycznego przypadku. Tylko czy to dobry pomysł? Czy student medycyny będzie w stanie patrzeć na Ernę jedynie jako na przypadek kliniczny?

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Tokarczuk, Olga

Pisze książki: fantastyka, fantasy, science fiction, kryminał, sensacja, thriller, literatura piękna, powieść historyczna, publicystyka literacka, eseje, językoznawstwo, nauka o literaturze, nauki społeczne psychologia, socjologia, itd., utwór dramatyczny dramat, komedia, tragedia, czasopisma, rozrywka. Urodzona: 29 stycznia 1962. Polska pisarka, eseistka, autorka scenariuszy, poetka, psycholog. Laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 2018, laureatka The Man Booker International Prize 2018 za powieść "Bieguni" Flights oraz dwukrotna laureatka Nagrody Literackiej „Nike” [>>] za powieści: "Bieguni" 2008 i "Księgi Jakubowe" 2015. Wychowała się w Sul wie, skąd przeniosła się z rodzicami do Kietrza, gdzie ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. C.K. Norwida. Jest absolwentką Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie studiów jako wolontariuszka opiekowała się osobami chorymi psychicznie. Po studiach pracowała jako psychoterapeutka w poradni zdrowia psychicznego w Wałbrzychu. Gdy jej pierwsze utwory literackie zyskały popularność, zrezygnowała z pracy i po przeprowadzeniu się do Nowej Rudy poświęciła się pisaniu. Mieszka obecnie we Wrocławiu, także w Krajanowie koło Nowej Rudy, w Sudetach Środkowych. Pejzaż i kultura tych okolic przewija się w kilku jej utworach. Prowadzi warsztaty prozatorskie w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Była współorganizatorem Festiwalu Opowiadania, podczas którego autorzy krótkich form literackich z Polski i zagranicy prezentują swoje utwory. Od 2008 prowadzi zajęcia z twórczego pisarstwa na Uniwersytecie Opolskim. Była członkinią Zielonych 2004 oraz redakcji „Krytyki Politycznej”. Od 2015 Olga Tokarczuk organizuje w Nowej Rudzie i okolicach Festiwal Góry Literatury przy współudziale Karola Maliszewskiego, Stowarzyszenia Kulturalnego „Góry Babel” oraz Gminy Nowa Ruda. W programie festiwalu znajdują się: akcje edukacyjne, debaty, koncerty, panele, pokazy, spotkania, Noworudzkie Spotkania z Poezją, warsztaty: filmowe, kulinarne, literackie; wystawy. Zadebiutowała w 1979 na łamach pisma „Na przełaj”, gdzie pod pseudonimem Natasza Borodin ogłosiła pierwsze opowiadania. Jako powieściopisarka zadebiutowała w 1993. Wydała wówczas Podróż ludzi Księgi. Książka uzyskała nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek. Publikowała m.in. w „Mandragorze”. W 1995 ukazała się druga powieść autorki, "E.E". Książka opowiada o dojrzewaniu dziewczynki, która nagle uzyskuje zdolności parapsychiczne i równie nagle je traci. Dużym sukcesem Tokarczuk okazała się wydana w 1996 powieść "Prawiek i inne czasy". Rok 1998 przyniósł zbiór trzech opowiadań zatytułowany "Szafa", a także kolejną powieść pt. "Dom dzienny, dom nocny". W 2004 ukazały się "Ostatnie historie". Książka ta składa się z trzech oddzielnych opowieści, ukazanych w niezależnych od siebie czasie i przestrzeni. Jest twórczynią wiersza Bardo. Szopka, zawierającego opis ruchomej szopki z klasztoru redemptorystów w Bardzie Śląskim. Ma także honorowe obywatelstwo tego miasta. W pierwszej połowie października 2007 ukazała się powieść "Bieguni". Tokarczuk pracowała nad nią trzy lata. Wspomina, że większość notatek robiła w czasie podróży. „Ale nie jest to książka o podróży. Nie ma w niej opisów zabytków i miejsc. Nie jest to dziennik podróży ani reportaż. Chciałam raczej przyjrzeć się temu, co to znaczy podróżować, poruszać się, przemieszczać. Jaki to ma sens? Co nam to daje? Co to znaczy” – pisze we wstępie autorka. Jak mówi sama Tokarczuk, „pisanie powieści jest dla mnie przeniesionym w dojrzałość opowiadaniem sobie samemu bajek. Tak jak to robią dzieci, zanim zasną. Posługują się przy tym językiem z pogranicza snu i jawy, opisują i zmyślają”.

Źródło: lubimyczytać.pl

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: