Biblioteka Publiczna

Antygona w Nowym Jorku

Autor: Głowacki, Janusz

Notka biograficzna

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Głowacki, Janusz

Janusz Andrzej Głowacki ur. 13 września 1938 w Poznaniu, zm. 19 sierpnia 2017 w Egipcie – polski prozaik, dramaturg, scenarzysta, felietonista i eseista. W młodości był związany ze Studenckim Teatrem Satyryków, gdzie wystąpił w programie Czarna przegrywa czerwona wygrywa 1956 w reżyserii Jerzego Markuszewskiego i Wojciecha Solarza. Studiował aktorstwo w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie i historię na Uniwersytecie Warszawskim. W 1961 ukończył studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.Zadebiutował w 1960 w „Almanachu Młodych” opowiadaniem pod [>>] tytułem „Na plaży”, w 1964 rozpoczął współpracę z czasopismem „Kultura”, gdzie zwrócił na siebie uwagę jako autor błyskotliwych opowiadań i felietonów. Publikacje te złożyły się na zbiory Wirówka nonsensu 1968 i Nowy taniec la-ba-da 1970.Na przełomie lat 60. i 70. rozpoczął aktywną działalność jako scenarzysta. W 1969 powstał film Andrzeja Wajdy Polowanie na muchy, do którego Głowacki napisał scenariusz. Jednak prawdziwym sukcesem okazał się dopiero obraz stworzony we współpracy z Markiem Piwowskim pt. Rejs. Ponadto napisał scenariusze do filmów Trzeba zabić tę miłość 1972 Janusza Morgensterna, Choinka strachu 1982 Tomasza Lengrena, Wałęsa. Człowiek z nadziei 2013 Andrzeja Wajdy. Pisał dialogi do filmu Jej portret 1974 Mieczysława Waśkowskiego, wspólnie z �?ukaszem Zadrzyńskim był scenarzystą Billboardu 1998. Wspólnie z Pawłem Pawlikowskim był scenarzystą Zimnej wojny 2018, która znalazła się w oficjalnej selekcji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes. Film zdobył w Cannes nagrodę dla najlepszego reżysera, którą Paweł Pawlikowski dedykował Januszowi Głowackiemu.Do 1981 publikował felietony w warszawskiej „Kulturze”. Na kilka dni przed ogłoszeniem stanu wojennego, Głowacki wyjechał na premierę swojej sztuki Kopciuch w Royal Court Theatreang. w Londynie, po 13 grudnia 1981 zdecydował się pozostać za granicą. Osiadł w Stanach Zjednoczonych, gdzie rozwinął swoją twórczość dramatopisarską i współpracował między innymi z Polskim Instytutem Teatralnym w Nowym Jorku. Utworem, który zwrócił uwagę amerykańskich środowisk teatralnych była sztuka Polowanie na karaluchy 1986. Największym sukcesem dramaturgicznym okazała się Antygona w Nowym Jorku 1992, dramat z dużym powodzeniem wystawiany był w teatrach w USA i w Europie.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Janusz_G%C5%82owacki

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: