Wszechstronna i przystępna krytyka kapitalizmu pióra jednego z najwybitniejszych w świecie ekonomistów marksistowskich. Zawiera ostrzeżenie przed ogromnymi niebezpieczeństwami, jakie stwarza system, który wymknął się spod kontroli i stanowi dziś zagrożenie dla przyszłości rodzaju ludzkiego. Jest to książka ważna dla każdego, kto chce zrozumieć obecny kryzys, a zwłaszcza jego miejsce w historii kapitalizmu.
Chris Harman wraca do Marksowskiej koncepcji kapitalizmu i dowodzi, że jako jedyna wśród teorii ekonomicznych najpełniej pozwala wyjaśnić, jak to się stało, że świat w ciągu ostatnich 150 lat poszedł w takim, a nie innym kierunku. Analiza dynamiki kapitalizmu prowadzi go do odrzucenia tezy, że kryzys został wywołany przez spekulacje finansowe. Według Harmana przyczyna leży o wiele głębiej. Ma związek ze spadkową tendencją stopy zysku, procesem, którego nie udało się odwrócić w ciągu trzydziestu lat neoliberalnej ofensywy. Nie będzie powrotu do niezakłóconego wzrostu. Przyszłość systemu to niestabilność, chaos, narastający kryzys ekologiczny.
Urodzony 8 listopada 1942, zmarł 7 listopada 2009 w Kairze – redaktor naczelny czasopisma "Międzynarodowy Socjalizm" International Socialism, były redaktor czasopisma "Socjalistyczny Robotnik" Socialist Worker i członek Komitetu Centralnego brytyjskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej Socialist Workers Party.
Pochodzący ze środowiska robotniczego Harman został przyjęty do prestiżowej London School of Economics, gdzie przystąpił do organizacji Międzynarodowych Socjalistów International Socialists. Był kluczowym publicystą pisma "LSE Socjalistyczne Społeczeństwo Agitator" The [>>] Agitator i w 1968 r. stał się wiodącym członkiem Międzynarodowych Socjalistów. Uczestniczył w kampanii solidarnościowej z Wietnamem i wywołał oburzenie i niechęć do siebie wielu lewicowców, gdy podczas spotkania w Conway Hall oskarżył Hồ Chí Minha o zamordowanie w 1945 przywódcy wietnamskiego ruchu trockistowskiego, Tạ Thu Thâu, które to miało nastąpić po upadku powstania robotniczego, które wybuchło w Sajgonie.
Jego główna pozycja wpierw w Międzynarodowych Socjalistach, a od 1978 w Socjalistycznej Partii Robotniczej, zasadzała się na byciu naczelnym teoretykiem organizacji i pisaniu dużej liczby książek i artykułów na szereg tematów. Praktycznie wszystkie jego pisma ukazywały się i dotychczas ukazują jako oficjalne publikacje IS i SWP, lub były drukowane przez wydawnictwa związane z tymi organizacjami. Po raz pierwszy został redaktorem naczelnym "Socjalistycznego Robotnika" pod koniec lat 70. XX wieku, a następnie, po przerwie, pełnił tę funkcję w latach 80. aż do 2004.
Harman w drugiej połowie XX i na początku XXI wieku rozwijał teorię państwowego kapitalizmu Tonyego Cliffa – teorię, według której ZSRR, PRL i im podobne państwa nie były państwami robotniczymi i nie miały nic wspólnego z socjalizmem. Teoria ta głosi, że kapitalistami mogą być nie tylko bogaci ludzie na czele rodzinnej firmy czy zarząd główny jakiejś korporacji, lecz także szefowie państwa.
Jak Harman podkreślił w swoim ostatnim artykule teoria ta nie dotyczy tylko krajów byłego bloku – na Zachodzie co najmniej jedna trzecia każdej gospodarki znajduje się w sektorze państwowym. Już w połowie lat 70. wykazał on mechanizmy przyszłego kryzysu polskiej gospodarki, której recesja na koniec dekady przyczyniła się do powstania „Solidarności”. Dowodził, że polski kryzys jest kryzysem kapitalistycznym.
Harman napisał wiele artykułów i broszur, zawsze starając się przekazać swoje argumenty jak najbardziej zrozumiale. Nie interesowało go imponowanie profesorom pretensjonalnym językiem, charakteryzującym się nadmiarem pustych frazesów i brakiem jasnych idei. Mawiał, że trzeba tak pisać, by 18-latek zainteresowany działaniem w ruchu mógł rozumieć, o co chodzi. Harman nie był wielkim mówcą, gdy chodzi o styl, ale jego spotkania przyciągały setki ludzi siłą argumentacji. Wśród jego zwolenników znajdowali się członkowie zespołu rockowego Rage Against the Machine – zapiski do albumu "Evil Empire" polecały książkę Harmana o roku 1968.
