Biblioteka Publiczna

O krasnoludkach i sierotce Marysi [Dokument dźwiękowy]

Autor: Konopnicka, Maria

Notka biograficzna

Konopnicka baśniowy świat przeniosła na polską wieś, wplatając go w ojczysty krajobraz (jezioro Gopło, góry Karpaty, miasto Gniezno) oraz łącząc z legendą o Popielu, z Piastem czy Mieszkiem. Fabuła powieści zamyka się w cyklu rocznej wegetacji przyrody od wiosny do jesieni. Pisarka przedstawia (na tle ubogiej chaty Skrobka i przygód sierotki Marysi, szukającej pomocy u królowej Tatry) krasnoludki - ubożęta

jako dobrotliwe bóstwa domowe, przyjazne ludziom, obdarzając je cechami indywidualnymi − na czele z królem Błystkiem i Koszałkiem-Opałkiem szukającym wiosny. W historii o Marysi i o krasnoludkach Konopnicka zawarła bogactwo motywów, postaci i uczuć, które umiejętnie powiązała z prostotą oraz artyzmem formy i treści. Pokazała również najważniejsze wartości, jak: dobro, miłosierdzie i wiarę w lepsze jutro oraz umiłowanie ojczystej ziemi − jej piękna i legend. Baśń wzbogaca fantazję dziecka, ukazuje mu najważniejsze cechy psychiki ludzkiej oraz kształtuje jego właściwe postawy moralne.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

Konopnicka, Maria

Konopnicka Maria, z domu Wasiłowska, pseud. Jan Sawa, ur. 23 V 1842, Suwałki, zm. 8 X 1910, Lwów, poetka, nowelistka, publicystka, krytyk literacki, autorka utworów dla dzieci. Od 1877 w Warszawie, związana ze środowiskiem liberalnej inteligencji 1884–86 współredaktor pisma dla kobiet „Świt”; od 1890 przebywała głównie w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Włoszech, Francji, utrzymywała jednak ścisłe kontakty z krajem; m.in. współinicjatorka akcji protestacyjnej przeciw pruskim gwałtom we Wrześni i ustawom wywłaszczeniowym 1908 napisała Rotę; 1903 osiadła w Żarnowcu koło [>>] Krosna w dworku otrzymanym w darze od narodu. Uznana za wybitną poetkę swej epoki Poezje, seria I–IV 1881–96, zyskała ogromną popularność i autorytet społeczny dzięki liryce patriotycznej kontynuującej tradycje poezji romantycznej i społecznej, w której z gorzką ironią opisywała nędzę i krzywdę ludzką, ujawniające słabość pozytywistycznego programu społecznego Wolny najmita, W piwnicznej izbie, Jaś nie doczekał. Największym osiągnięciem poetyckim Konopnickiej stały się liryki o tematyce wiejskiej i ludowej, oparte na folklorze, z wyrazistą kreacją chłopskiego narratora A jak poszedł król na wojnę, Wsiałem ci ja w czarną rolę. Popularność zyskały głównie nowele Konopnickiej o tematyce społecznej i psychologicznej Mendel Gdański, Miłosierdzie gminy, wolne od powierzchownej tendencyjności, o precyzyjnej konstrukcji, stawiające Konopnicką w rzędzie czołowych twórców polskiej nowelistyki zbiory: Cztery nowele 1888, Na drodze 1893, Nowele 1897, Ludzie i rzeczy 1898, oraz niektóre utwory dla dzieci, zwłaszcza popularna opowieść O krasnoludkach i sierotce Marysi 1896. Ponadto autorka liryków refleksyjno-filozoficznych i krajobrazowych zbiory Linie i dźwięki 1897, Italia 1901, poematu z dziejów emigracji chłopskiej Pan Balcer w Brazylii 1910, cennych studiów historycznoliterackich Mickiewicz, jego życie i duch 1899, Trzy studia 1902 i szkiców krytycznych, przekładów; Pisma wybrane t. 1–7 1951–52, Nowele t. 1–2 1962, Publicystyka... 1968, Poezje 1963, Korespondencja t. 1–4 1971–75, Pisma zebrane t. 1–4 1973, Pisma wybrane t. 1–4 1988.

Źródło: encyklopedia.pwn.pl

---

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki: