Edgar Hilsenrath 2 kwietnia 1926 r. - 30 grudnia 2018 r. był niemiecko-żydowskim pisarzem i ocalałym z Holokaustu. Napisał kilka powieści powieściowych tej tematyce, które dawały nieokreślony obraz Holokaustu, częściowo oparte na jego własnych doświadczeniach w nazistowskim obozie koncentracyjnym. Jego główne prace to Noc, Naziści i fryzjer oraz Historia ostatniej myśli. Po ucieczce z nazistowskich Niemiec w 1944 r. Mieszkał w Palestynie i Francji, a następnie osiadł w Nowym Jorku w 1951 r., Gdzie mieszkał 24 lata i opublikował swoje pierwsze powieści. Chociaż był naturalizowanym [>>] obywatelem Stanów Zjednoczonych, postanowił wrócić do Niemiec w 1975 r., Gdzie mieszkał do swojej śmierci w 2018 r.
Urodzony w Lipsku i wychowany w Halle, Hilsenrath był synem Davida Hilsenratha, kuśnierza i Anny Honigsberg Hilsenrath. W 1938 r. Jego ojciec uciekł do Francji, a jego matka uciekła z dwójką dzieci do Siretu Sereth w rumuńskiej Bukowinie, gdzie mieszkali jej rodzice. Jako jedyny żydowski uczeń w swojej szkole był nękany i przeniesiony do szkoły parafialnej. W 1941 r., Kiedy powinien otrzymać kartę wstępu na studia wyższe, on i jego matka zostali internowani w getcie Mohylew Podolskim zwanym „Naddniestrzem” po przejęciu kontroli nad regionem przez niemieckie sprzymierzone rumuńskie grupy. Po wyzwoleniu getta w 1944 r. Przez Armię Czerwoną wykorzystał sfałszowane dokumenty, aby wsiąść do pociągu uchodźców do Mandatoryjnej Palestyny, aby uniknąć wcielenia do armii rosyjskiej. Tam uzyskał zatrudnienie w kibucu, w którym pracował przez prawie trzy lata. Tam zachorował na malarię.
W 1947 roku Hilsenrath ponownie połączył się z rodziną we Francji. Tam zaczął pisać o swoich doświadczeniach z Holokaustem, mieszkając w Paryżu. W 1951 r. Przeprowadził się do Nowego Jorku, gdzie utrzymywał się jako kelner i portier podczas pisania opowiadań. Został obywatelem Stanów Zjednoczonych i mieszkał w Nowym Jorku przez 24 lata. W 1975 roku wrócił do Niemiec, gdzie pozostał do swojej śmierci w 2018 roku w Wittlich w Niemczech.